Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Γυναίκα









Ο Κρααλ νευρίασε καθώς είδε το ψέμα στα μάτια της και δίνοντάς της μία κλωτσιά την έριξε στη Γη όπου λένε  ότι χάθηκε για πάντα μέσα στα πυκνά μαύρα σύννεφα των ηφαιστείων και του μάγματος , τότε η γη δεν είχε ακόμα πάρει την τωρινή της μορφή .Υπήρχαν κάποιοι σχηματισμοί , κάτι μικρά βουνά και όρη αλλά ήταν όλα ρευστά ακόμα , και μέσα σε αυτά και οι εκρήξεις , οι φωτιές , τα σύννεφα , καμία ζωή.

Φαντάσου λοιπόν πως θα ήταν για μια γυναίκα μόνη της όλο αυτό το σκηνικό , σκέτος εφιάλτης που κράταγε δισεκατομμύρια χρόνια ,μέχρι να εμφανιστούν δειλά δειλά οι πρώτες βροχές και να σχηματίσουν τα πρώτα ρυάκι , τις πρώτες μικρές λασπολίμνες .Σκέψου το πρώτο εύθραυστο κοντό χορταράκι που κάλυψε το μαύρο χώμα εμφανίστηκε μετά από εκατομμύρια νύχτες . Σκέψου το σκοτάδι , το απόλυτο σκοτάδι της νύχτας.

Δεν είναι μόνος ο τρόμος και η μοναξιά που έζησε τα πρώτα χρόνια στη γη ,η γυναίκα αυτή , είναι και το πριν από την πτώση της σκηνικό , ένας άντρας που την εξουσίαζε , ένας θεός δυνάστης που της φέρθηκε τόσο άσχημα. Είναι η γυναικεία οργή που φώλιαζε μέσα της ατέλειωτες μοναχικές νύχτες , είναι πιο σκληρή και φοβερή από όλα τα ηφαίστεια του πρώτου καιρού , αυτά σίγησαν με τον καιρό , όμως η καρδιά της γυναίκας πάντα θυμάται , δεν ξεχνά ποτέ τον δήμιο της .

Ώστε λοιπόν έχεις 2 στοιχεία , έζησε τον Τρόμο πιο από σένα , όταν εδώ δεν υπήρχε τίποτα παρά μόνο τρόμος . Έζησε τον Τρόμο πριν ακόμα τον Τρόμο της Γης στα δεσμά μιας ανελευθερίας στους ουρανούς .

Κι έχεις και ένα τρίτο στοιχείο . Θα ζήσει τον τρόμο και μετά από σένα , από τα παιδιά σου , τα εγγόνια σου , μέχρι ο τελευταίος ανθρώπινος ήχος να σωπάσει , η τελευταία εκπνοή του ανθρώπινου γένους να σβήσει , και μετά να σβήσουν όλες οι κραυγές των ζώων , οι θάλασσες να εξατμιστούν , να λιώσουν όλα , να εμφανιστούν οι γνώριμοι πέτρινοι όγκοι , να της πουν γεια σου γλύκα !, να έρθουν οι ίδιες τρομαχτικές νύχτες , μετά όλα να γίνουν μάγμα ευκίνητο , υγρό …

Πώς φαντάζεσαι την ψυχή μιας τέτοιας γυναίκας ? Λες την είδες σε κείνη τη λίμνη να κάνει μπάνιο γυμνή , λες μοιάζει με την Θεά που έπεσε από κει ψηλά , λες θα πας να της μιλήσεις . Καταλαβαίνεις πόσο μικρή κι ασήμαντη είναι η παρουσία σου δίπλα της ? Καταλαβαίνεις το μέγεθος που πας να προσβάλλεις εσύ που η πορεία σου στη ζωή , στο μυστήριο αυτό , στο σύμπαν , είναι μηδαμινή?

Κοίταξα τον γέρο , καταλάβαινα , μιλούσα σωστά , αλλά στην όλη αυτή την ιστορία , είναι και η δικιά μου ψυχή μέσα . Την λατρεύω ακριβώς για αυτό το λόγο , για την τόσο δα μικροσκοπική παρουσία της σε όλο αυτό το χάος , και για αυτό το λόγο θα της χαρίσω ευχαρίστηση , έρωτα , και μόνο με κείνη τη γυναίκα θα τα έχω αυτά .

Ο γέρος διάβασε την σκέψη μου και κούνησε ψιλοαπελπισμένος το κεφάλι του .Κάτι σκάλισε στο χώμα , κοίταξε προς τη Γη , πράγματι από τη Σελήνη η Γη ήταν μια οπτασία γαλάζιου μέσα στο απόλυτο μαύρο . Εκεί ήταν η γυναίκα που αγαπούσα ,ανέπνεε , ένιωθε , άγγιζε.

Ένας μικρός μετεωρίτης έπεσε κάπου εδώ μακριά , άρχισε να τραντάζεται όλη η επιφάνεια της Σελήνης . Ο γέρος μου είπε άντε καιρός να γυρίσεις στο σώμα σου .

Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου .

Μου λέει η ψυχή σου είναι η ψυχή του Άντρα. Θέλει να αγγίξει έστω και για λίγες στιγμές την αιωνιότητα μέσα από την επαφή με τη Γυναίκα .

Κάνω να φύγω αλλά κοντοστέκομαι , γέρο γιατί θύμωσε ο Κραάλ και την πέταξε τι ψέμα είδε στα μάτια της , δεν σε ρώτησα.

Ο γέρος χαμογελάει , πετάει μια πέτρα προς τη Γη και αυτή χάνεται σταδιακά προς το κενό διάστημα .

Την ρώτησε αν τον αγαπάει κι αυτή του είπε ναι , μου κάνει.

Κατάλαβα , του κάνω θλιμμένος .

Όχι δεν κατάλαβες , μου λέει .Ξέρεις όταν όλα πάλι πεθάνουν , όταν σβήσουν όλα και γίνει αέρας η Γη , αυτή θα επιστρέψει σε αυτόν ξανά . Γιατί εν τέλει πάντοτε εκεί είναι η θέση της .Μέσα στο Χρόνο – Κρααλ .

Έμεινα σκεφτικός στην τελευταία του φράση καθώς ετοιμαζόμουν για το ταξίδι της επιστροφής .




Φεύγω προς τη Γη , η ψυχή μου ταξιδεύει στο μεταξύ διάστημα Σελήνης – Γη, αλλά η σκέψη μου είναι σε εκείνο το γυμνό κορίτσι στις όχθες μιας λίμνης .

Τώρα ξέρω τα πάντα , ξέρω την ιστορία , ξέρω τους παίχτες . Αρκεί μόνο ένα άγγιγμα στην αιωνιότητα για να νιώσεις τη μαγεία . Ένα τόσο δα άγγιγμα …


2 σχόλια:

  1. Δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο, όμως αυτό που γράφεις με αγγίζει.. δεν καταλαβαίνω τι θες να πεις και το γράφεις, όμως είναι όμορφες σκέψεις.. δεν καταλαβαίνω αν αγαπάς ή αν μίσεις τη γυναίκα ή αν απλά τη θαυμάζεις.. όμως το κείμενο είναι "ένα τόσο δα άγγιγμα", χωρίς να ξέρω αν αυτό είναι καλό ή αν δε φτάνει..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χρόνια πολλά και καλές γιορτές!!Lady οι ευχές σου συγκινητικές και αληθινές...Αντεύχομαι τα ίδια και για σένα...
    Ανώνυμε , είσαι σωστός όταν λες για ασάφεια συναισθημάτων ...θέλω να δείξω το ετερόκλητο αυτό μάγμα ψυχής που εν τέλει εκεί είναι η μαγεία..και η αγάπη μου για τη γυναίκα...
    Καλό ξημέρωμα!
    Ηλίας Δεσύλλας

    ΑπάντησηΔιαγραφή