Μου θύμησες μια αρχαία χορεύτρια ...

Στο χέρι σου αποκεφαλίζονται

Οι μέρες, σαν φτωχοί προφήτες
Προδομένες από ένα χορό ξωτικό,
Άγαρμπα τσαλακωμένες στο μυαλό,
Ως να βρεθούν οι σκιές τους στην όχθη
Και τα σώματά τους στο ποτάμι,
Σε αυτό το ποτάμι της Λήθης που λένε,
Γιατί οι σκιές πάντα μένουν πίσω
Να σου φέρνουν κύκλους στα μάτια,
Συννεφιασμένα πρωινά,νεκρές νύχτες.
Λες καρδιά ίσως είναι καιρός πια,
Μα εκείνη σε δίνει συνέχεια κάθε φορά,
Παίζει τον ρουφιάνο της ζωής σου,
Μέχρι με έναν χτύπο να σε καληνυχτίσει .
Να σε καληνυχτίσει .