Ο θλιβερός στόλος της Ανταρκτικής

Ήταν όπως άγγιζες το δέρμα του

Ξεπετάγονταν από τους πόρους μαύρα περιστέρια.

Οι γυναίκες του συχνά αναρωτιόντουσαν γιατί θεέ μου

Αφού η επιδερμίδα είναι λευκή,

Κάτασπρη σαν χλωμό φεγγάρι πάνω από την Ανταρκτική.

Στο τέλος απογοητευμένες παίρνανε το δρόμο της

Επιστροφής.

Μπορούσες να δεις στις μεγάλες εποχές δόξας του,

Τις σχεδίες των γυναικών να πλέουν ήρεμες στον ωκεανό

Να γυρνάει πίσω το θηλυκό τσούρμο

Κι αυτός αγέρωχος να στέκεται στην παγωμένη στεριά

Να τις παρατηρεί καπνίζοντας μια πίπα

Σαν θαλασσόλυκος μιας αιώνιας ακτής που έχτισε μόνος

Και παγιδεύτηκε εκεί.

Γιατί έχει μαύρη ψυχή και δεν αγαπά

Κι οι σχεδίες φεύγανε όλες μαζί, στόλος αστείος και θλιβερός,

Με τα φαναράκια στα χέρια των γυναικών

Να φωτίζουν κίτρινα τα πρόσωπά τους

Και να κάνουν αντανακλάσεις στο σκοτάδι του ωκεανού

Και της νύχτας.

Σόδα με χάπια

Υπάρχει αυτή η ιστορία που την αφηγούνται ψίθυροι

Και συνεχίζει να μένει για λίγα λεπτά ακόμα μέσα στο θολωμένο σου μυαλό,

Τα πρωινά που ξυπνάς με πονοκεφάλους και κράμπες και βρισιές,

Ακολουθώντας τους δείκτες του ρολογιού όλη την μέρα ,

Ακροβατείς πάνω τους, πηδάς από τον ένα δείκτη στον άλλον

Παλεύοντας, πασχίζοντας να προλάβεις το χρόνο

Να βγεις μπροστά από αυτόν,

Μπας και ξεκλέψεις στιγμές για ένα τσιγάρο σε κάποιο πεζοδρόμιο

Αυτής της βρώμικης πόλης

Που εν τέλει δεν είναι κάποιο απλό πεζοδρόμιο

Είναι εκεί που ξεκλέβεις χρόνο μια ζωή γιατί μέσα στα παράθυρα αυτά δουλεύεις

-          αν είσαι τυχερός μια ζωή -

Και κάπως έτσι πάει όλο το πράγμα μέχρι αργά το απόγευμα,

Μέχρι να πας σπίτι να σκεφτείς στα γρήγορα τι επιλογές έχεις να φας,

Τι ειδήσεις έχεις να φας καθώς θα ξεχωρίζεις στην άκρη του πιάτου σου τις καμένες πατάτες και τις φτωχές ευχές,

Κι αν όλα αυτά δεν χωνεύονται και σε ξαγρυπνούν ιδρωμένο και σκασμένο

Τα βράδια,

Έχεις πάντοτε την επιλογή της σόδας και των χαπιών

Να σε κουράρουν μέχρι το άλλο πρωί.

Αλλά υπάρχει κι αυτό το παράδοξα τρομαχτικό πραγματάκι με αυτή την ιστορία

Σκάει μες στο κοιμισμένο σου μυαλό σαν φυσαλίδα αέρα

Πάντα λίγο πριν ξυπνήσεις

Πάντα πριν ανοίξεις τα μάτια και σιγοβλαστημήσεις.