Το Τρίτο Πνεύμα

Το φάντασμα κάθισε δίπλα μου

Πήρε το κοντρόλ κι άρχισε να αλλάζει

Κανάλια στην τηλεόραση

Έμεινε τελικά να κοιτά ένα με κάτι

Χαλιά , λέγανε περσικά.

<<Πόσο θα ήθελα να ξαπλώσω

Σε ένα από αυτά , να μην σκέφτομαι

Πρέπει να αγοράσεις κι εσύ ένα>>, μού είπε.

<<Φάντασμα άσε τις βλακείες και πες μου

Υπάρχεις στα αλήθεια ή φταίει το ποτό?>>

<<Ποια η διαφορά man ?>>

Γελάω , έξω έρχονται Χριστούγεννα

Στη πόλη μας ,

Στη χώρα μας ,

Στην Γαμημένα Ενωμένη Ευρώπη μας,

Στον ανθρωπισμό του ανθρώπου .

<<Φάντασμα…>>, κάνω να  πω.

<<Πνεύμα είμαι >>, με διορθώνει.

<<Πνεύμα Χριστουγέννων παλιών , τωρινών

Αυριανών ,

Δεν ξέρω τι θες από μένα

Αλλά δεν κρύβω πουθενά λεφτά

Κάτι ψιλά έχω, πάρτα και φύγε.

Μόνο σε παρακαλώ μην μου χαλάς

Το βράδυ.>>

Το Πνεύμα πήγε προς τη βρύση

Έριξε λίγο νερό στο θολό πρόσωπό του

Πέταξε την πετσέτα μακριά

Είπε <<οκ man σε αφήνω

Δεν ξέρω τι με έπιασε , μια στάση έκανα>>.

Ίσως το σκουπιδιάρικο άρχισε να φορτώνει

Τους κάδους έξω,

Ίσως ήταν το αίμα που στροβιλιζόταν

Στα μελίγγια,

Ίσως η πόλη μύριζε πάλι καμένο δέρμα.

Το Πνεύμα τράβηξε στη πόρτα λυπημένο,

Πριν φύγει γυρνάει,

Με ήρεμη μπάσα φωνή μου λέει,

<<Δεν μπορώ να τους ξεχωρίσω πια

Βλέπω τους φτωχούς ok

Αλλά οι άλλοι δεν φαίνονται

Όλοι στο χαμόγελό τους , στα κοστούμια τους

Στις φιλανθρωπίες τους

Τέλειοι για τα υπόλοιπα πνεύματα>>

<<Ο κόσμος αλλάζει πρόσωπα φίλε>> , του κάνω

και μια πρόποση δικιά μου φεύγει στον αέρα.

<<Και του χρόνου >>, του λέω

Πριν χαθεί τελείως μέσα στη πόρτα.

Τα φωτάκια στο απέναντι σπίτι

Αναβοσβήνουν.

Η κοπέλα μέσα μού φωνάζει

Νυσταγμένη πότε θα έρθεις ?

Και στην τηλεόραση ένας δημοσιογράφος

Ρωτάει

<<Τι φοβάστε?>> σε ένα πολιτικό

Γελάω πάλι

Το Τρίτο Πνεύμα , απαντάω σχεδόν φωναχτά..

Η κοπέλα μου μέσα αναστενάζει

Και το σκουπιδιάρικο έχει ώρα που έφυγε…