Ο κόσμος έδωσε μια στροφή
Μέτρησα 30 μέρες από τότε
Και ίσως αυτός ο μήνας είναι ο Χειμώνας
Που ήρθε εμβόλιμα σε κείνο το καλοκαίρι
Λες και φταίγαμε για τα πάντα εμείς.
Από τότε που μπήκε το κρύο στην ζωή μου
Σκοντάφτω πάνω σε πλακόστρωτο από λάθη
Κι ατέλειωτες ασυναρτησίες
Κι ατέλειωτα ''αν''
Σκεπάζομαι το βράδυ από αναμνήσεις
Ψιθυρίζω στους τοίχους το όνομά σου
Κι αυτοί μηχανικά μου απαντάνε
''Δεν είναι εδώ''
Χαϊδεύω την μορφή σου στα όνειρά μου
Για να χαθεί μεμιάς όταν την αγγίζω
Για να ξυπνάω παγωμένος
Στο σκοτάδι
Να νιώθω στα ακροδάχτυλα το κρύο του τοίχου
Να μένει μετέωρο το χέρι στο αέρα
Και να φεύγει για τα αστέρια εκεί ψηλά
Άλλος είναι αναστεναγμός.
Στην Α.
Οι χειρότερες εμμονές μας σ' ένα 'αν'...
ΑπάντησηΔιαγραφή