Το αντικείμενο ενασχόλησης αυτού του blog ειναι ο κόσμος της λογοτεχνίας.Τα κείμενα που δημοσιεύονται μπορεί να αφορούν είτε το χώρο της ποίησης είτε του πεζογραφήματος. Το όνομα του blog ειναι παρμένο από το γνωστό ποίημα του Charles Bukowski "κλαμπ κόλαση"...
Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010
Άλλο ένα παραμύθι
Παρατηρώ και σκέφτομαι.Παρατηρώ εκείνη την γυναίκα που περνάει κάτω στο πάρκο και ο ήχος από τα τακούνια της μοιάζει σαν βροχή από απειλές.Απειλές από μια νύχτα που έρχεται σιγά σιγά για να σου φέρει πάλι αναμνήσεις και πόνο.Φαίνεται το απολαμβάνει γιατί πάντα αργεί να τελειώσει.Το τσιγάρο μου δεν λέει να την ξορκίσει μακριά.Ίσα ίσα,η φλόγα του την τραβάει όλο και πιο πολύ.
Σκέφτομαι εκείνο το κορίτσι που έγραφε για τον ιππότη που άφησε έξω από τον φράχτη της να πεθάνει και να σαπίσει.Μοιάζει με σκοτεινή πριγκίπισσα που ζητάει αγάπη αλλά δίνει θάνατο.Δεν ξέρω αν έξω από τον φράχτη της σάπισαν κι άλλοι ιππότες ή μόνο ένας.Ή μόνο έναν αυτή μπόρεσε να δει.Συνήθως οι απώλειες είναι πιο πολλές από όσες μπορούμε να φανταστούμε.
Η γκόμενα χάθηκε εκεί στο στενό δεξιά και μαζί της έφυγε και αυτός ο ήχος-υπενθύμιση.Έμεινα εγώ,ο γέρος που κοιμάται πιωμένος στο παγκάκι,η σκοτεινή πριγκίπισσα και ο πεθαμένος ιππότης.Α και κείνο το φεγγάρι,που μου φέρνει αηδία γιατί έπρεπε να είναι κόκκινο.Κόκκινο κι όχι λευκό!Ακούς?Τόσα όνειρα έχουν πεθάνει σε σένα εκεί ψηλά!
Αλλά τα άσχημα χρωματίζονται όμορφα και τα αληθινά ουτοπίες αρρωστημένων μυαλών.Έτσι δεν ξεχωρίζεις πια που πατάς ώσπου στο τέλος δεν σε νοιάζει καν.
Κι όταν δεν σε νοιάζει πια,συμβιβάζεσαι.
Η πριγκίπισσα μετάνιωσε αλλά ο ιππότης πέθανε.Πίνω από την μπίρα μου και γελάω.
Σου χτύπαγε την πόρτα,σου έγραφε με την ανάσα του στα τζάμια ΄΄σε αγαπώ’’,έμενε εκεί έξω μόνος του καθώς οι καιροί άλλαζαν στο πρόσωπό του βίαια και αμετανόητα.
Κι εσύ τον έβλεπες από μέσα.Δάκρυσες καμιά φορά?Του χαμογέλασες καμιά φορά?
Πίνω στην υγειά του ιππότη που θάφτηκε μαζί με τα λουλούδια του κήπου σου,πίνω στην υγειά του γέρου που η ζωή τον πέταξε από την κοιλιά μιας γυναίκας μέσα στα σκατά της κοινωνίας,πίνω στην υγειά της γκόμενας που χάθηκε στο στενό σέρνοντας τα όνειρά της πίσω από τα τακούνια της,πίνω στην υγειά της σκοτεινής πριγκίπισσας που την βρήκαν οι τύψεις ένα φρικτό πρωινό σαν γλυκιά νέμεσις.Πίνω στην υγειά αυτού του χαμένου κορμιού που ακόμα επιμένει στην αυγή.
(Στην Efi Br.)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου