Στον αέρα για μια σάρκα φόβο

Οι πιο πολλοί τράβαγαν στο βορρά,

Άλλους τους σκότωνε το όνειρο στο τέλος,

Γιατί τότε μόνο φανερώνεται το τέρας,

Ή το σκοτώνεις ή σε σκοτώνει.

Οι λίγοι που το ζωντάνεψαν είναι

Οι αθάνατοι,

Μα αυτοί δεν έχουν καμία δουλειά

Στην ιστορία αυτή.

Θέση στους στίχους έχουν οι φοβισμένοι,

Ανέκαθεν αυτοί μέναν πίσω για να διηγηθούν,

Να πουν τα παραμύθια τους δίπλα στη φωτιά.

Αυτοί πλάσανε συνειδήσεις και ήρωες.

Ο φόβος τούς πετάει τις σάρκες του

Κάθε νύχτα

Κι εκείνοι ορμάνε στον αέρα σαν σκυλιά

Να πάρουν το κάθε κομμάτι.

Αλλά από το φόβο μέχρι τη δειλία

Υπάρχει μια μεγάλη λεωφόρος σπαρτά

Βλέπεις όλες αυτές τις πέτρινες αψίδες;

Τις χτίζουν αιώνες τώρα οι δειλοί

Για να παρηγορήσουνε την πορεία τους.

Σιμά σου όταν γεννιέσαι, υπάρχει στη γη

Ένα χρυσό μυστρί και ένα σκουριασμένο σφυρί.

Η επιλογή είναι δική σου.