3 Μέρες Βροχή

Τώρα ίσως σβήνει το τσιγάρο στο χέρι του νεκρού

Κι αργοσαλεύουν βαριεστημένα οι κατσαρίδες

Προς το κρέας που άδολα προσφέρεται στο χώμα.

Κι οι γνωστοί περιπατητές της Νύχτας ψιθυρίζουν

Μια κακοφτιαγμένη, απόσταγμα φόβου, προσευχή,

Λες και σε κάθε στενό εκτελούν ομάδες ανθρώπων.

Σε αυτή τη πόλη που κούρνιασε η δειλία μιας χώρας,

Απλώνω το χέρι μου, τα αστέρια είναι από μετάξι

Και η παράνοια ξεβάφει το δέρμα μικρών παιδιών,

Αφήνει γυμνά τα κόκαλα που στα χέρια των κρατούν

Σφαλιστά ένα νεροπίστολο - που σκοτώνει σιωπές.

Καλοκαίρι και τα πεσμένα φύλλα θυμίζουν

Φθινόπωρο.

Καλοκαίρι και φορέσαμε όλοι τα βαριά μας

Για το κρύο.