Είπες θα έρθω μαζί σου παντού
Θα ζήσω μαζί σου παντού.Και τα τακούνια σου βάδισαν
Μέσα από της νύχτας το στενό
Αγγίζοντας το χέρι μου απαλά.
Κι εγώ σου είπα ακολούθα με απλά,
Και βρεθήκαμε εκεί ψηλά στο βουνό,
Ιθάκη λένε το νησί – κι όταν βραδιάζει
Σε πιάνει ίλιγγος γλυκός κοιτώντας
Τον γκρεμό και τη θάλασσα χαμηλά.
Αυτή είναι η ζωή που έχουμε, σου είπα.
Από τη μία ο φόβος του να κοιτάς κάτω
Κι από την άλλη η λαχτάρα να βουτήξεις
Στο κενό λεύτερος.
Αυτή είναι η ζωή, χωρίς περιττά λόγια
Και φανφάρες
Αυτή είναι η ζωή, μετέωρη σε μια άκρη,
Σε έναν αιώνιο δισταγμό.
Η Ζωή ξεκινά
ΑπάντησηΔιαγραφήμόλις επιχειρήσετε
το Μετέωρο
Βήμα!...
;-))))
αυτη ειναι η ζωη!!!!!!!!!!εμεις γιατι τη δυσκολευουμε;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι μόλις τότε νιώθουμε τη Ζωή reflection!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝάσια αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ πολλές φορές!!
Αυτή είναι η ζωή, χωρίς περιττά λόγια και φανφάρες.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλως σε βρισκω! ετσι ταπεινα κι απλα.
Αόρατη καλώς σε βρίσκω κι εγώ εδώ!! Καλημέρα!!
ΑπάντησηΔιαγραφή