Ένα παιδί μετράει τα άστρα *

Ο Θεός ,είπαν, ήρθε από τον ουρανό αυτό το βράδυ

Κι έσκασε με το κεφάλι πάνω στην άσφαλτο .

Κάποια αυτοκίνητα πέταξαν το κορμί του πιο πέρα,

Τσάκισαν τα κόκαλά του σαν κλαδιά και τα πλευρά

Μείνανε καρφωμένα σαν βελόνες στα φανάρια .

Αγγελούδια κλαίγανε σπαραχτικά πάνω από το σώμα,

Παρθένες κοκκινομάλλες από το λιμάνι έραιναν σιωπηλά

Τον χώρο με κρασί και λέγαν το αίμα του πιείτε πιστοί ,

Καθώς οι φωτογράφοι τράβαγαν με μανία τις στιγμές τους

Και οι σχολιαστές έσκαγαν θλιμμένη μούρη στο γυαλί

Η βροχή ήρθε να ενώσει τη σιωπή μες στο αυτοκίνητό μου,

Ενώ κύλαγαν σαν ύπουλα φίδια οι σταγόνες της στο τζάμι ,

Είδα θαμπά έξω πλήθος μαζεμένο , κάποιοι μόρφαζαν βοήθεια,

Ένας γέροντας ζητιάνος έκανε το σταυρό του τρομαγμένος

Και κάποιος πίσω άρχισε να κορνάρει από συνήθεια .

Ο γιος μου φτιάχνοντας ένα ανθρωπάκι στο παράθυρο

Ρώτησε,τι τρέχει εκεί πέρα και κλαίνε έτσι  μπαμπά,

Δεν ξέρω μικρέ είναι περίεργα τα βράδια αυτά ,

Ένα αστέρι μου λέει λείπει απόψε από κει ψηλά ,

Δύσκολες απορίες, σκέφτομαι,από κάποιον που δεν ζει πια .

Κάποιοι μόρφαζαν από συνήθεια, κάποιος κόρναρε βοήθεια

Ενώ οι σταγόνες κύλαγαν σαν τρομαγμένη σιωπή στο τζάμι …

* Ας με συγχωρέσει ο Λουντέμης για τον τίτλο που του δανείστηκα από το υπέροχο βιβλίο του - Ηλίας Δεσύλλας