Ταξίδι στον Άδη

Μοιάζει να φοβάται να μου χαμογελάσει
Μοιάζει σαν η παράταση των ματιών μας
Να είναι κάτι αφύσικα μη ανεκτό.
Τα πόδια της τραβούν την προσοχή μου.
Υπέροχα πόδια για να στηρίζουν τις κινήσεις της,
Τον τρόπο που περπατάει - που πλησιάζει
Συνέχεια τον χώρο δίπλα μου,
Τυχαία κοντά μου.

Και μέσα σε όλα αυτά,μέσα στο φθινόπωρο
Και στις ξέπνοες βροχές της Άνοιξης,
Μέσα στη ζάλη από το άρωμά της
Και το γέλιο της που αναδύεται πάνω από τα
Τελειωμένα Τομ Κόλινς της Στοάς –
Μέσα σε όλα αυτά,
Έρχονται αυτοί και με παρακαλάνε
Για μια γαμημένη ψήφο,
Με αγγίζουν-με αγγίζουν- τάχα φιλικά
Και φτύνουν τα σάλια τους πάνω μου
Πετώντας υποσχέσεις και τέτοια.
Νέες κωλοτρυπίδες αγύμναστες,φωνάζει κάπου
Οργισμένος ο Ζελιαναίος
Και οι κατσαρίδες βγαίνουν και τρέχουν
Πάνω στα ποτήρια μας,πάνω στα χέρια μας.
Σφίγγω το χέρι της και νιώθω το παλμό
Να χτυπάει ρυθμικά το δέρμα από πάνω.

Οι νεκροί συνεχίζουν να μου μιλάνε,
Μα οι φωνές τους πια ακούγονται μακρινές
Και οι γραβάτες τους ξεθωριάζουν στο μάτι μου.
Η φλόγα του τσιγάρου μου τους κρατάει μακριά
Κι ο παλμός στο τρυφερό χέρι δυναμώνει.
Ουρλιάζω στις σκιές των νεκρών φίλων μου.
΄΄Δεν θα πιείτε αίμα απόψε καριόληδες!’’


(Στα κάθε είδους κομματόσκυλα)