Θάλασσα

Τη θάλασσα την αγαπάμε σαν παιδιά
και την διασχίζουμε σαν άντρες
και είναι πιο τρομαχτική
στην άλλη της πλευρά,
μοναχική,
σιωπηλή.
Αληθινή..

Η Άννα με ρώτησε γιατί γράφω έτσι
και γω δεν απάντησα τάχα.
Ίσως γιατί είναι προφανές όλο αυτό.
Η πραγματικότητα που σε τρομάζει,σε πονάει,
και σαν ζεματιστό νερό καίει τις παλάμες σου.
Ίσως ο μόνος τρόπος να ξεφύγεις,
να προστατευτείς,
είναι η θάλασσα.
Γυρνάς και την αντικρύζεις,
της ψιθυρίζεις κάτι
και προχωράς προς αυτήν.
Την διασχίζεις.