Ξέρεις το θέμα είναι
Ότι σε αγαπώ πολύ
Τόσο που όταν σε αγκαλιάζω
Κάθε βράδυ που κοιμάσαι
Πονάω.
Και δεν πονάω από ζήλεια
Ή κανέναν γαμημένο εγωισμό.
Πονάω από τον φόβο
Μην σε χάσω.
Το τέρας μέσα μου ζει ακόμα
Έστω κι αν κοιμάται.
Το αντίκρισες χτες φευγαλέα.
Ανασαίνει
Και κοιμάται.
πολυ ομορφο Ηλια..
ΑπάντησηΔιαγραφήμε αληθεια..!!!!!!!!!!
Κάθε τέρας...περιμένει μία Πεντάμορφη...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι Πεντάμορφη είναι αυτή που κερδίζει την καρδιά σου....
Τα φιλιά μου....ονειρα κάτω από τον ύπνο σου...
Αυτό πιστεύω ότι σημαίνει η αγάπη, όχι εγωισμοί ούτε προσωπικές φιλοδοξίες, αλλά η ανάγκη να έρχεται πρώτα ο άλλος και ύστερα τα δικά σου θέλω, να φοβάσαι να μην όλο αυτό είναι όνειρο και την αυγή το χάσεις….
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια άλλη μια φορά έθιξες ζήτημα που «χωράει» πολύ συζήτηση…
Αυτή τη φορά δεν θα σε πω "υπέροχο" αλλά πραγματικά "γλυκός"...
Φιλικά.
Αντίθετα απο τους άλλους σχολιαστές νομίζω πως αυτό το ποίημα "παίζει" με την επίγνωση της αναπόφευκτης τάσης για "κτητικότητα" σε σχέση με το αντίθετο ανοιχτό συναίσθημα, την επίγνωση των "αντιφάσεων"..έτσι είναι νομίζω η "πραγματική" αγάπη, μια αντίφαση ανάμεσα στο έχειν και το είναι με το άλλον..που προκάλει πόνο
ΑπάντησηΔιαγραφή