Eίμαι εκεί πάνω στον βράχο και τα κύματα σκάνε πάνω μου συνέχεια,με ολοένα αυξανόμενη ένταση και δύναμη.
Είμαι όμως ασάλευτος και παλεύω να μείνω έτσι.Κρατάω πεισματικά ανοιχτά τα μάτια μου κι έχω τα χέρια μου απλωμένα
σε μια αόρατη αγκαλιά που προσπαθεί να χωρέσει μέσα της όλη την θάλασσα μπροστά μου.Ο ήλιος έχει μόλις δύσει και
το σκοτάδι απλώνεται σιγά σιγά.Παίζει να έχει γεμάτο φεγγάρι απόψε.Για μια στιγμή κοιτάω προς τα πίσω μου να δω
ποιο μονοπάτι με έφερε προς τα εδώ,προς το χείλος της αβύσσου και της καταστροφής.Προς το σημείο της φθοράς και της
αφθαρσίας.Μα δεν βλέπω κανένα μονοπάτι και το μυαλό μου δεν μπορεί να σκεφτεί πια,δεν μπορεί να θυμηθεί.Μέσα του
υπάρχει μόνο πείσμα και επιμονή.Είμαι ένα με τον βράχο.
Κρατήθηκε ο οιωνός της μεταμόρφωσης από το πιο αιχμηρό σημείο του βράχου και ταυτόχρονα από το πιο αιχμηρό σημείο του εαυτού σου: τον βλέμμα σου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκεί κρύβονται οι απαντήσεις, καθώς το κύμα της Ψυχής με ανταρσίες τις εσωκλείει με απαλή αγριότητα μεσα στα δάκρυα...
σε εκεινα τα δάκρυα παλέυουν να νωτίσουν τα επιμονα μάτια, που πεισματικά δεν κλείνουν μπροστα στη μεταμορφωση!...
Καλως σε βρήκα...
Καλώς σε βρήκα κι εγώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌντως αυτή η μεταμόρφωση,αυτή η αλλαγή με τρομάζει και με χτυπάει σαν τα κύματα.Δεν την αντέχω γιατί είναι τόσο βίαιη.Αλλά εν τέλει και αυτή η αντίσταση,αυτή η πάλη να μην αλλάξει κάτι,να σώσεις κάτι από τα παλιά ή την ψυχή σου,ΑΥΤΟ Κ ΜΟΝΟ σε αλλάζει.Ποτέ δν θα είσαι ίδιος ξανά.Οι στιγμές μάς αλλάζουν συνεχώς,η μεταμόρφωση συμβαίνει διαρκώς και τα δάκρυα απλώς το αποδεικνύουν.