Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

Τιτιβίσματα








Τώρα ο γέρος έχει πεθάνει χρόνια
Κι αυτό που έμεινε ήταν ένα άδειο
Καβούκι,
Έμπαινε η μέρα μέσα και ξεχνιόταν
Αιώνες
Ίσως μαγικούς – δεν έχει σημασία –
Μα όλοι είχαν κάτι να πουν
Κι όσοι δεν είχαν
Απλά σώπαιναν. 
Αναρτήθηκε από στις 09:03

2 σχόλια:

  1. Νimertis28 Σεπτεμβρίου 2012 στις 10:22 μ.μ.

    φίλε μου, τον τελευταίο καιρό μέσα από τις αναρτήσεις σου παρατηρώ μια σταδιακή στροφή... νέες υφολογικές αναζητήσεις... νέα γραφή... πολύ ενδιαφέρον το βρίσκω όλο αυτό... να'σαι καλά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ηλίας Δεσύλλας29 Σεπτεμβρίου 2012 στις 4:25 π.μ.

    Φίλε μου Nimerti όντως εύστοχη η παρατήρησή σου.. Ως και τον φίλο μας Σύλλα ''ανέστησα'' πιο κάτω αν είδες...Σύντομα θα τα λέμε και από κοντά στην Αθήνα..
    Σε ευχαριστώ που παραμένεις πιστός μου φίλος και δάσκαλος.
    Καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)