Οι μέρες κυλούν σε υπονόμους και καταβόθρες παλιές

Οι
μέρες κυλούν
με τα νερά
της ίδιας βροχής
Σε υπονόμους
και καταβόθρες
κάπως παλιές…

Κάναμε στάση
πάντα
για βραστό
λουκάνικο,
Φτηνό φαγητό
τυλιγμένο με ψωμάκι
φτηνό,

Καθώς
από συνήθεια
τζογάραμε
σε ανατροπή

Και χάναμε
το στοίχημα
την τελευταία
στιγμή.

Οι άγγελοι
στις μέρες μας
διδάξαν
απιστία

Κι ο Πάρις έλεγε
μην ποντάρεις σε θεούς –

Η καλλονή
δίπλα μας
έπινε ουίσκι
γελαστή,

Μέθαγε
με τους θεούς της νύχτας,
έλεγε αστεία –

Βλέπεις μια τέτοια κίνηση έχω στη καρδιά,
Κουβαλώ την κόλαση σαν λαμπάδα με φωτιά.


Τώρα
οι περαστικοί
βάζουν
τις φάτσες τους

Κοιτάνε περίεργα
μέσα
από το θολό
τζάμι ,

Ο μπάρμαν
φωνάζει
προς μια κόκκινη
μεριά,

Μια γκόμενα
ουρλιάζει
και κλαίει
γοερά,

Ένας άγγελος
μεθυσμένος
σάμπως να λέει

Κάποιος ας τον σβήσει γρήγορα ρε παιδιά…

Οι μέρες
κυλούν
με τα νερά
της ίδιας βροχής

Σε υπόνομους
και καταβόθρες
κάπως παλιές….