Ο Νίκος έκλαιγε για μια γυναίκα που ήξερε
Αλλά δεν την γνώρισε ποτέ
Κι εγώ νευρίαζα για μια γυναίκα που γνώρισα
Αλλά δεν την έμαθα ποτέ…
Μόνο οι αράχνες καθώς κατέβαιναν στο ποτό μας,
Να κατανοούσαν λίγο από αυτή την ιστορία,
Αφού κάθε βήμα τους άφηνε σημάδια από ιστό στον αέρα.
Εκεί γύρω στα μεσάνυχτα,
Ίσως λίγο πριν ξεφύγει ο τρίτος λυγμός του φίλου μου,
Εκεί γύρω,
Μίλησα για το μότιβο της γυναίκας που όλοι
Παλεύουμε να βρούμε σε μια ζωή μέσα.
Το δικό μας μότιβο,η δικιά μας Παναγιά
Λαξεμένη στο υποσυνείδητό μας και στα όνειρα εκείνα
Που πεθαίνουν λίγο πριν ξυπνήσεις.
Οι επιλογές μας μόνο τυχαίες δεν είναι
Κι ας μοιάζουν έτσι…κι ας θέλουμε να πιστεύουμε έτσι…
Στις ακτές της Γροιλανδίας φύσαγε ο άνεμος με μανία
Καθώς τα κύματα έσκαγαν με φόρα πάνω στους βράχους.
Και μίλια μακριά σε ένα μικρό μπαράκι
Ο Νίκος έπιασε να λέει κάτι για διλήμματα και συναισθήματα.
Ποτέ δεν βρίσκουμε φίλε μου αυτό που αληθινά θέλουμε,
Μάλλον ποτέ δεν θα μας βρει αυτό που θέλουμε
Γιατί απλά δεν υπάρχει..
Για αυτό άκου την βροχή εκεί έξω που πέφτει
Και σκέψου πως μόνο αυτή είναι αλήθεια.
Αγαπάμε κομμάτια της ψυχής μας πάνω σε άλλους
Και χαρίζουμε κιόλας αρκετά από αυτά.
Αγαπάμε την ηρεμία της μονότονης βραδινής βροχής
Και της χαρίζουμε λίγη από τη θλίψη μας.
Αγαπάς εκείνο το κορίτσι με τους καταρράκτες στο πρόσωπο
Και της χαρίζεις λίγη από την ποίησή σου..
Πάντα θα αγαπάς και πάντα θα γυρνάς εδώ στο μπαρ,
Να τα πίνεις και να κλαις και να βρίζεις..
Έχεις πάντα λίγη ψυχή να δώσεις
Και να πάρεις…
Ας τελειώσουμε λοιπόν την τεκίλα μας
Κι ας πάμε για ύπνο.
Συμφωνώντας με τα προηγούμενα απλά θα συμπληρώσω ότι καμιά φορά και να βρούμε αυτό που θέλουμε κάτι θα μας λείπει, γιατί ίσως άλλο να θέλουμε και άλλο να έχουμε ανάγκη, να μας συμπληρώνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για τα σχόλιά σας..αλλά ας πιστεύω αυτό που πιστεύω..μου φαίνεται τυφλός αυτός που δεν κατανοεί ότι ο άνθρωπος δεν βολεύεται ποτέ με τίποτε όσο και αν του δώσεις-υλικά και ψυχικά..Μια αιώνια πάλη εύρεσης αυτού του ''κάτι'',αυτό είναι το ασυμβίβαστο πνεύμα μας.Η ασυμβίβαστη ψυχή μας.Και κάπου εκεί μέσα γίνονται τα σπουδαιότερα και τα χειρότερα έργα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν παραδόθηκα στο θάνατο επειδή είπα μια απλή αλήθεια,ότι δηλαδή μονίμως κάτι μας λείπει προς την ολοκλήρωση..Και δεν είναι θάνατος να γνωρίζεις αυτή τη σκιά δίπλα σου..Θάνατος είναιόταν αγνοείς αυτό το τρωτό μας σημείο..Έπαρση και θάνατος.
υ.γ:κορίτσια τίποτα δεν σας συμπληρώνει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει και το βρίσκουμε... Οποιος δεν το πιστευει αυτό ειναι δυστυχισμένος και μίζερος. Το βρίσκουμε, κάνουμε εκείνο το ουφ της ανακούφισης και ζούνε οι αλλοι σκατά κι εμείς καλύτερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ αρέσει ο τρόπος που βαφτίζεις μίζερους τους ανθρώπους..
ΑπάντησηΔιαγραφήίσως και ο φίλος σου ο Πεσσόα να συμφωνούσε σε αυτό.