Μ.Παρασκευή

Πάνω στον λόφο
εκεί τον έχουν καρφώσει
για ώρες.
Κάποιοι είπαν πως πέθανε ήδη.
Μην πιστεύεις τις φωνές,αγάπη μου...

Στο χωριό σερβίρουν
στάχτη και νερό.
Και λίγο αλάτι
για τις πληγές μας.
Όσο κι αν προσπαθείς
το αίμα θα κυλάει αγκαλιά
με την ντροπή σου.

Το τσιγάρο,σού λέγαν οι παλιοί,
διώχνει μακριά τις σκιές.
Μα δες,άρχισαν κιόλας χορό
γύρω απ'την κάφτρα σου
οι εφιάλτες.

Σύννεφα μαύρα
μαζεύτηκαν πάνω στον λόφο.
Κάποιοι είπαν πως έφυγε ήδη.
Μην πιστεύεις τα δάκρυα,αγάπη μου...

Η θάλασσα θα στο ψιθυρίζει
τα βράδια,
τα τελευταία του ανθρώπου βράδια
σαν κι αυτό...
Η θάλασσα θα στο ψιθυρίζει,
θα σου λέει,
για κείνο το χλωμό κορίτσι
απ'τον Βορρά.
Κι εσύ θα ρίχνεις αλάτι
στην πληγή σου,
για να θυμάσαι και να πονάς.

Στον μάυρο λόφο
ξέμεινε μεθυσμένη η σιωπή.
Κάποιοι είπαν πως γύρισε ήδη.
Μην πιστεύεις τα όνειρα,αγάπη μου...