Οι νύχτες θα σε χτυπούν
Και θα σε σέρνουν στα υπόγεια
Μπαράκια
Να τα πίνεις με την παλιά σου
Παρέα
Και να γελάς,
Να κάνεις πως γελάς
Στο αγαπημένο σου ρεφρέν.
Η γκόμενα δίπλα σου,
Χαζεύει το τσιγάρο που κρατάς
Σαν συντροφιά
Μελαγχολική μες στη γιορτή
Της νύχτας.
Από νωρίς όμως εκείνη
Η ανάσα δεν λέει να βγει
Και πεισματικά
Σε πνίγει.
Πάρτης ένα τριαντάφυλλο
Θα σε αγαπήσει…
Το ποτό σου έχει τελειώσει
Μα εσύ πίνεις απ’τον πόνο
Και την σιωπή.
Κερνάς απλόχερα
Την πολυτέλεια αυτή
Τριγύρω.
Κανείς δεν κλαίει
Κι όλοι σε ευγνωμονούν.
Κανείς δεν κλαίει.
Απόψε θα ξεπουλήσεις
Όσα χρόνια μάζευες στοργικά
Και τα λάτρευες
Σαν Παναγιά.
Κι όταν τελειώσεις
Θα φτύσεις την ντροπή
Στον καθρέπτη που σε κοιτά
Στο κορίτσι που χαμογελά
Στο πρόσωπο που σε κυνηγά…
Κάνεις να βγεις έξω στον αέρα
Τρεκλίζοντας πάλι
Μυρίζοντας την φυγή σου
Πάλι.
Μα οι περαστικοί μοιάζουν
Αλλόκοτα στοιχειά
Που οδεύουν στην τροφή τους.
Αίμα ξερνάει η βροχή
Και σε καταπίνει μαζί του
Η γη.
Το μαγαζί που άφησες
Την ψυχή σου
Σε χαιρετάει
Με μπλε γράμματα
΄΄Ταξίδι’’…
Πριν γράψω οτιδήποτε άλλο για το κείμενο
ΑπάντησηΔιαγραφή(ίσως και να μην το κάνω)
θα ήθελα να ρωτήσω
-χωρίς να σου φορτώνω την υποχρέωση της απάντησης-
"πόσο συνειδητή είναι αυτή η περιφρόνηση
-ίσως και απέχθεια-
απέναντι στη γυναίκα
και κατ' επέκταση απέναντι στη θηλυκότητα;"
επιασες για τα καλα το νοημα του ποιηματος.Αυτη η περιφρονηση δεν ειναι καθολου συνειδητη.Προκυπτει απο στιγμες και παθη που στρεφουν προς αυτη την συμπεριφορα.Κατα βαθος ειναι μια απεχθεια στον εαυτο μου για την αδυναμια του να μειωσει τα παθη του.Και αυτη η απεχθεια ειναι εδω κ χρονια συνειδητη
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εξομολόγηση αυτή
ΑπάντησηΔιαγραφήμάλλον με θυμώνει παρά σε δικαιολογεί.
Αν απόψε δεν ξεπουλήσεις αυτή την αδυναμία
γιατί να το κάνεις αύριο;
Είναι λίγο δύσκολο δεν νομίζεις??
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό ακριβώς
ΑπάντησηΔιαγραφή.
.
.
λίγο