Έρωτας με μια σκιά
Δάκρυα κυλούν
Χωρίς αιτία.
Ακόμα πουλούν
Την αγάπη στα σφαγεία.
Σήμερα ξημέρωσε
Ήλιος μισός.
Κι αυτό το φως
Φέρνει τον πόνο.
Μάταια κρύβεσαι
Στις σκοτεινές γωνίες
Του μυαλού σου.
Είσαι στους στίχους
Που σκότωσα.
Στα ποιήματα που
Ποτέ δεν διαβάστηκαν.
Μια κατάχλωμη μούσα
Που ξεθωριάζει αργά
Στα μάτια μου.
Απλώνω τα χέρια
Σαν ικεσία.
Στήριγμα σάπιο
Πριν την πτώση.
Οι Μοίρες άφησαν
Το νήμα να κυλήσει
Ορφανό.
Ζωή σαν ποίημα
Που φτάνει στο τέλος…
Ηλίας Δεσύλλας,
Τsitsio
oi kalyteroi stixoi s auto to poihma einai ths Tsitsio...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν γνωρίζω ποιά είναι η Τσιτσίο και ποιοί είναι οι στίχοι της, αλλά αυτό το ποιήμα φωνάζει ΎΠΕΡΟΧΟ. Φωνάζει τον πραγματικό έωτα και τον πόνο που αντιπροσωπεύει, η αλήθεια χωρίς περιττές φανφάρες. Μπράβο λοιπόν και στους δύο σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήπαλαιά -δεν θα πω πόσο διότι θα προδώσω την ηλικία μου- υπήρχε το περίφημο δίδυμο των Ιταλών κωμικών Φράνκο - Τσίτσιο... αλλά φαντάζομαι ουδεμία σχέσις... μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα σύνθεση... την καλησπέρα μου Ηλία και Tsitsio
ΑπάντησηΔιαγραφήthn kalhspera k apo mas agaphmene m file nimerti...ta sxolia s timoun kathe fora to blog auto.
ΑπάντησηΔιαγραφή