Στα κρυφά μονοπάτια βρίσκαμε
Την ψυχή μας…
Σε σειρές από αγκάθια και σύρματα
Ξαπλωμένη…
Δίσταζε το φως του ήλιου να κατέβει
Εκεί χαμηλά…
Σε λίμνες μυστικές βρίσκαμε
Την ψυχή μας…
Κάτω από γαλάζια νερά και κύματα
Να κολυμπάει…
Το φως ενός θλιμμένου φεγγαριού
Έπαιζε στα μάτια της…
Στις μεγάλες πόλεις των ανθρώπων
Χάσαμε την ψυχή μας…
Μόνο το φως του κόκκινου φαναριού
Τρεμοπαίζει λυπημένο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου