Σειρές τυφλών
πίσω από μονόφθαλμους οδηγούς.
Ένα χέρι στην πλάτη
το άλλο σφιχτό σε ατσάλινη γροθιά.
Προσευχή στο σκοτάδι
σιωπηλή κατάρα μέρας που χάθηκε.
Σαν πέσει ο πρώτος
τάφος τα άγνωστα βουνά για μας.
Πόνος βουβός πια
αχώριστη ερωμένη στις νύχτες μας.
Το χάδι άγνωστου ήλιου
κραυγή οργής σε μια τυφλή πορεία.
το χάδι άγνωστου ήλιου κραυγή οργής σε μια τυφλή πορεία... εύγε φίλε μου... ενόρμηση και δράση, οπτική βαθιά, ψυχή ευλογημένη... γρήγορα και στο logoclub να σε χαρούμε...
ΑπάντησηΔιαγραφή