Το αντικείμενο ενασχόλησης αυτού του blog ειναι ο κόσμος της λογοτεχνίας.Τα κείμενα που δημοσιεύονται μπορεί να αφορούν είτε το χώρο της ποίησης είτε του πεζογραφήματος. Το όνομα του blog ειναι παρμένο από το γνωστό ποίημα του Charles Bukowski "κλαμπ κόλαση"...
Σάββατο 14 Μαρτίου 2009
Ο κύριος με την μαύρη ποδιά
Με το που μπήκαμε στον θάλαμο μού ήρθε η μυρωδιά του θανάτου.Δεν την έχω νιώσει ποτέ ξανά,αλλά το ήξερα ότι είναι αυτή.Κοίταξα το δεύτερο κρεβάτι δεξιά.Μια γιαγιά αρκετά ηλικιωμένη ξάπλωνε σ αυτό.Είχε το στόμα της ανοιχτό και τα μάτια της κλειστά.Το σκελετωμένο πρόσωπό της ελάχιστα κουνιόταν.Έμοιαζε να παραμιλούσε.
Οι υπόλοιποι συμφοιτητές μου παρακολουθούσαν τον καθηγητή που προσπαθούσε να μας μάθει τα εγκεφαλικά νεύρα.Κανένας δεν φάνηκε να νιώθει αυτή την οσμή θανάτου που έβγαινε από το δεύτερο κρεβάτι.
Σε κάποια φάση του μαθήματος ο καθηγητής με ρώτησε:
΄΄Έβδομη εγκεφαλική συζυγία?’’
΄΄Εεε..παραπληρωματικό??..’’
΄΄Λάθος…προσωπικό’’
Και να φανταστείς ότι το ήξερα…Γιατί απάντησα λάθος…
Μετά από καμιά ώρα μαθήματος και ενώ οι πιο πολλοί είχαν αποκοιμιθεί,μπήκε μια νοσοκόμα μέσα με ένα καροτσάκι.
΄΄Να κάνω βόλτα την γιαγιά…’’
Με δυσκολία κατάφεραν να την σηκώσουν και να την βάλουν στο καροτσάκι.Ωστόσο η γιαγιά είχε ένα παράξενο χαμόγελο στα χείλη της.Λες και μια βόλτα με το καροτσάκι ήταν το πιο ωραίο πράγμα γ αυτήν.
Όταν η αδελφή ξαναγύρισε το χαμόγελο έλειπε από την γιαγιά.Είχε ένα σοβαρό ύφος τώρα.Η νοσοκόμα και μια φοιτήτρια προσπάθησαν να την βάλουν να ξαπλώσει πάλι.
Η γιαγιά άρχισε να αντιστέκεται.Κούναγε το κεφάλι της πέρα δώθε αρνούμενη πεισματικά να γυρίσει στο κρεβάτι της.
΄΄Έλα καλή μου..τι έχεις?Έλα να ξαπλώσεις.’’,η νοσοκόμα μάταια την παρακαλούσε.
΄΄Δεν θέλω…’’
΄΄Γιατί καλή μου?’’
΄΄Κάθεται ο κύριος με την μαύρη ποδιά στο κρεβάτι μου’’
Μόλις το είπε αυτό ξαφνικά όλοι πάγωσαν στον θάλαμο.Κάποιος ξεκίνησε να γελάει μετά και στην συνέχεια τον ακολούθησαν και άλλοι.Μόνο εγώ είχα μείνει μουδιασμένος και ακίνητος.
Η γιαγιά γύρισε στο κρεβάτι της τελικά.Όταν τελείωνε το μάθημα τής παίρναν αίμα για κάτι εξετάσεις.Αυτή είχε ήδη αποκοιμηθεί.
Μια βδομάδα αργότερα είχα πάλι μάθημα στον θάλαμο αυτόν.Το κρεβάτι της γιαγιάς ήταν άδειο.Μέσα μου κατάλαβα αλλά ρώτησα και τον καθηγητή.
΄΄Πέθανε το ίδιο βράδυ’’,μου απάντησε.
Kαι σκέφτηκα αμέσως ότι είχε έρθει ο κύριος με την μαύρη ποδιά για να την πάει στην τελευταία της βόλτα...
Τέλος
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου