5 Σκιές

Τα πιο πολλά βράδια τα περνούσαμε
στον θάλαμο με τσιγάρο και κουβέντα.
Για θέα είχαμε έναν ψηλό τοίχο με σύρμα
και έτσι κοιτάγαμε ο ένας τον άλλον
στα μάτια…

Η ζωή ξεκίναγε και τελείωνε στον 12
με φωνές το πρωί και σιωπές την νύχτα.
Κάθε ανάσα άφηνε και ένα παράπονο
για έρωτες που δεν ήρθαν,για αγάπες
που έφυγαν…

Ο αξιωματικός μοίραζε μέρες γελώντας
αγνοώντας ο ίδιος σε ποιο στρατόπεδο
έθαψε την ψυχή του κάτω από διαταγές.
Οι φυλακές τους τσάκιζαν και άφηναν στο
τέλος ένα μάλιστα…

Μα εμείς κοιτάζαμε ο ένας τον άλλον στα
μάτια και βλέπαμε μικρές φωτιές να παίζουν.
Και κατά βάθος το ξέραμε καλά ότι ένα βράδυ
η ελευθερία έσυρε την σκέψη μας έξω από
κείνον τον τοίχο…

τέλος