Σόδα με χάπια

Υπάρχει αυτή η ιστορία που την αφηγούνται ψίθυροι

Και συνεχίζει να μένει για λίγα λεπτά ακόμα μέσα στο θολωμένο σου μυαλό,

Τα πρωινά που ξυπνάς με πονοκεφάλους και κράμπες και βρισιές,

Ακολουθώντας τους δείκτες του ρολογιού όλη την μέρα ,

Ακροβατείς πάνω τους, πηδάς από τον ένα δείκτη στον άλλον

Παλεύοντας, πασχίζοντας να προλάβεις το χρόνο

Να βγεις μπροστά από αυτόν,

Μπας και ξεκλέψεις στιγμές για ένα τσιγάρο σε κάποιο πεζοδρόμιο

Αυτής της βρώμικης πόλης

Που εν τέλει δεν είναι κάποιο απλό πεζοδρόμιο

Είναι εκεί που ξεκλέβεις χρόνο μια ζωή γιατί μέσα στα παράθυρα αυτά δουλεύεις

-          αν είσαι τυχερός μια ζωή -

Και κάπως έτσι πάει όλο το πράγμα μέχρι αργά το απόγευμα,

Μέχρι να πας σπίτι να σκεφτείς στα γρήγορα τι επιλογές έχεις να φας,

Τι ειδήσεις έχεις να φας καθώς θα ξεχωρίζεις στην άκρη του πιάτου σου τις καμένες πατάτες και τις φτωχές ευχές,

Κι αν όλα αυτά δεν χωνεύονται και σε ξαγρυπνούν ιδρωμένο και σκασμένο

Τα βράδια,

Έχεις πάντοτε την επιλογή της σόδας και των χαπιών

Να σε κουράρουν μέχρι το άλλο πρωί.

Αλλά υπάρχει κι αυτό το παράδοξα τρομαχτικό πραγματάκι με αυτή την ιστορία

Σκάει μες στο κοιμισμένο σου μυαλό σαν φυσαλίδα αέρα

Πάντα λίγο πριν ξυπνήσεις

Πάντα πριν ανοίξεις τα μάτια και σιγοβλαστημήσεις.