Φαντάζομαι πήρα μαζί μου το ποτήρι
Με το γλυκό μαρτίνι μέσα,Το πέταξα λίγο πριν πέσω πάνω σε 3 κοπέλες.
Ζήτησα συγγνώμη
Δεν μεθάω ποτέ
Απλά δεν τις είδα.
Κοίταγα δεξιά τον δρόμο,
Θυμήθηκα τη γυναίκα φάντασμα
Που είχα δει σε ένα στενό
Πριν λίγα βράδια,
Τρομαχτική αλλά ερωτεύσιμη.
Οι έρημοι δρόμοι της νύχτας
Μού την θυμίζουν,
Ίσως η κατεργάρα είναι τώρα εδώ δίπλα μου
Αόρατη κοιτάει τις λέξεις να βγαίνουν -
Και να
Η πεταλούδα πετάει μακριά
Για νέα ταξίδια
Και ίσως φάνηκα αγενής μαζί της.
Γυναίκες φαντάσματα πετάνε
Πλάι της,
Σε έρημες λεωφόρους
Ψάχνουν τον έρωτα,
Τα βράδια φεύγουν,
Τα συντρίμμια των γυναικών
Μένουν στους δρόμους,
Χέρια, πόδια , χείλη , καρδιές
Εδώ και κει.
Τα επόμενα πρωινά
Οι άντρες σαν οδοστρωτήρες
Σκουπίζουν τα πάντα,
Να αυτή εδώ ήταν η δικιά σου,
Αυτή η δικιά μου
Και πάει λέγοντας
Ζήτησα συγγνώμη
Δεν μεθάω ποτέ
Απλά δεν τις είδα
Γιατί εκείνη η γυναίκα ήταν φάντασμα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή την εντύπωση μού έδωσε, κάτι στην αποσκελετωμένη μορφή της , στα μαύρα που φόραγε , στο νεκρό βλέμμα της - ίσως αν ήταν μια ηλικιωμένη γυναίκα να το προσπερνούσα κάπως. Αυτή όμως ήταν νέα , περπάταγε μες στη μέση του δρόμου, ούτε καν με πρόσεξε που πέρασα ξυστά δίπλα της . Σκέφτηκα αμέσως εκείνη τη στιγμή ''Να ένα φάντασμα'' . Φυσικά δεν ήταν κάτι τέτοιο , απλά μια θλιμμένη γυναίκα για τους δικούς της λόγους που εγώ την έβαλα σε ένα ποιημα μου..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιο ελεύθερα εδώ είναι η διπλή ειρωνία για άντρες - γυναίκες , οι γυναίκες ψάχνουν τον κατάλληλο έρωτα σε επικίνδυνους δρόμους , οι άντρες βλέπουν μόνο φαντάσματα παντού και κάπως έτσι είναι ο ''ακρωτηριασμός'' του ονείρου του έρωτα και από τους δύο.
Σε καλωσορίζω στο Κλαμπ,κι ευχαριστώ για το σχόλιό σου !
ωραίος ρε μάγκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήμου αρέσει η ποίησή σου.
Χρήστο , τιμή μου να με σχολιάζεις έτσι εσύ...Καλή σου μέρα!!
ΑπάντησηΔιαγραφή