Θλιμμένος πρίγκιπας

Σε φρόντισαν,

Σε έντυσαν επιμελώς
Θλιμμένο πρίγκιπα,
Λοξό χαμόγελο
Σε σιδερωμένη άσπρη τσόχα,
Κάπου σε ένα βασίλειο
Ξαγρυπνάς τα βράδια
Δήθεν για γκόμενα
Χαμένη σε κάστρα και δράκους.
Οι στίχοι σου θαρρείς
Είναι τα πύρινα βέλη,
Για τη λευτεριά της,
Για τα όνειρά της,
Για τα βυζιά της.
Βρίζεις τη μούσα σου
Που το παίζει σκιά
Κι όλο λες
Θα ξεκινήσω αύριο χάραμα,
Θα σκοτώσω τον δράκο,
Το κεφάλι του
Θα κοσμεί το δόρυ μου,
Αυτή πισωκάπουλα
Θα στενάζει φχαριστημένη
Και οι σπόροι, τα παιδιά μου,
Θα φυτρώνουν στη γη,
Στο διάβα μου, αντρειωμένα.

Τα μάτια δακρύζουν,
Οι βροχές της πόλης
Μελαγχολούν
Κι ίσως σκοτώνουν, όπως
Βέλη από τον ουρανό.
Το πλήθος ψωνίζει γιορτινά
Στους δρόμους.
Γιατί στα μάτια μου
Μοιάζουν όλα με άτακτη φυγή.
Κόσμος άλλος φανταστικός
Πάνω στον κόσμο,
Η γυναίκα φωνάζει από μέσα
Μια υποχρέωση πάλι.
Είχες ξανθιές μπούκλες
Και λιακάδα στο βλέμμα
Και τώρα βγάζεις φωτιές
Από το στόμα.
Η πριγκίπισσα είναι ο δράκος
Καλέ μου,
Τάχα στο μαρτυράει
Η καρδιά.

Οι μοίρες μαζεύονται σκοτεινές
Γύρω από το σώμα σου,
Σε τυλίγουν,
Από παιδί κουβάλαγες σιωπές,
Τις λάμιες που οι άλλοι
Φώναζαν Ευχές,
Σε φρόντισαν,
Σε έντυσαν επιμελώς
Θλιμμένο πρίγκιπα,
Λοξό χαμόγελο
Σε σιδερωμένη άσπρη τσόχα,
Κάπου σε ένα βασίλειο
Κάπου σε μια πόλη …