Κάτι μήνες μετά

Η σωτηρία ξαπλώνει πάνω
Σε στιγμές,
Μικρές στιγμές,
Που καθορίζουν τα πάντα.
Η ευτυχία
Είναι η ανάμνηση τέτοιων
Στιγμών.
Και η ελπίδα είναι απλά
Μια προσδοκία τους.

Δες τι μου είπαν ένα βράδυ
Τα δέντρα και η γη.
Βράδυ που βρεχε αστέρια.
Τότε που όλοι πάλευαν
Για την δική τους ευχή.
Μην γελάς μωρό μου.
Εγώ δεν ρίχνω την ευχή μου
Σε κάτι που πεθαίνει.

Στον κήπο ανάβαμε παλιά
Μια μεγάλη φωτιά
Και στεκόμασταν αγάλματα
Γύρω της τα παιδιά.
Τώρα μείναν οι πέτρες εκεί
Σε σκάρτο κύκλο.
Κι όμως η ψυχή μου
Γυμνή
Χορεύει κάθε νύχτα
Γύρω από την άγνωστη φωτιά.
Γιατί
Καθετί που σβήνει
Υπάρχει στις σιωπές.

Ίσως εκεί απέτυχα
Ίσως εκεί σε έχασα
Στις σιωπές
Και σε τούτες τις γραμμές.
Δύο λέξεις
Που φοβόμουν
Και δειλά τις έκρυβα
Σε ποιήματα και παραμύθια.

Δύο λέξεις πολύ απλές.