Όταν πέθανε η ποίηση

Πάνε μέρες που έπαψες
Να κλαις
Εκεί κοντά στο παράθυρο.
Η ικεσία στα μάτια σου
Έγινε
Νεκρή αυγή.
Σαν άχαρη σκιά τώρα
Ακολουθείς
Τα βήματά μου.
Δεν σε διώχνω
Γιατί πια
Το ξέρω.
Φεύγεις μόνη σου σιγά σιγά.

΄΄Εδώ κάναμε έρωτα
Πρώτη φορά’’
΄΄Εδώ έκλαψες
Στην αγκαλιά μου’’
΄΄Εδώ η οργή σου
Τελείωσε σε όμορφο χάδι’’

Νυχτερινοί ιδρώτες
Με βγάζουν
Απ’τα όνειρά μου.
Φαίνεται αποκοιμήθηκες πάλι
Στην γωνιά του κρεβατιού.
Ύστατο γλυκό φιλί
Στο μέτωπό σου.
Ύστατο φιλί
Σε σένα…