Νεκρή φύση

O τύπος έτρεχε πίσω από το λεωφορείο για καμιά εικοσαριά μέτρα ακόμα.Η μαύρη δερμάτινη τσάντα του σίγουρα τον δυσκόλευε στο κυνηγητό του.Αφού είδε τελικά ότι δεν θα κατάφερνε τίποτα,σταμάτησε απογοητευμένος.Έμεινε να κοιτά το 31 να απομακρύνεται μέσα σε σύννεφο νερού και καπνού που έβγαινε από την εξάτμισή του.Ένας άλλος οδηγός πέρασε ξυστά δίπλα του,τού κορνάρισε και τον έβρεξε λερώνοντάς του το αριστερό μέρος της καφέ καμπαρντίνας του.Ο τύπος πετάχτηκε τρομαγμένος προς τα πλάγια,βρίζοντας είτε τον οδηγό είτε την κακή του τύχη εκείνο το βροχερό πρωινό.
Ήπια μια γουλιά από τον ζεστό καπουτσίνο που μόλις μου είχε σερβιριστεί και έστρεψα το βλέμμα μου αλλού.
Μια γυναίκα πάλευε να ανάψει το τσιγάρο της κάτω από ένα υπόστεγο ενός μανάβικου.Καθώς έγερνε λίγο το κεφάλι της πλησιάζοντας το τσιγάρο στην φωτιά,φάνηκε μέρος του λευκού της λαιμού.Τα ξανθά μαλλιά συμπλήρωναν το άσπρο φόντο.Όταν κατάφερε να ανάψει το τσιγάρο της,τράβηξε μια γερή ρουφηξιά και κράτησε αρκετή ώρα τον καπνό μέσα της.Φαινόταν λες και αυτή ήταν η επιβράβευσή της για μια πολύ δύσκολη προσπάθεια που είχε ολοκληρώσει με επιτυχία.Περίμενα με το φλιτζάνι ακίνητο στο χέρι μου μέχρι να δω τον καπνό να βγαίνει από το στόμα της.
Πιο πίσω στο πεζοδρόμιο ένα παιδάκι σερνόταν από μια κυρία που απ’ότι κατάλαβα πρέπει να ήταν η μάνα του.Είχε μια μεγάλη τσάντα στους ώμους του και κρατούσε σφιχτά στα χέρια του ένα στρατιωτάκι .Ήταν ένας στρατιώτης γονατιστός που σημάδευε με το όπλο του τον εχθρό.Όμως το αγοράκι έκανε μεγάλα βήματα τώρα για να προλάβει τον γρήγορο βηματισμό της μάνας του.Έτσι σκόνταψε σ’ένα σπασμένο πλακάκι στο πεζοδρόμιο κάνοντας την μάνα του να θυμώσει με την απροσεξία του.Αφού τον τίναξε καλά καλά συνέχισαν την βιαστική πορεία τους.
Μα έμεινε κάτω στο πεζοδρόμιο παρατημένο το στρατιωτάκι.Έμεινε εκεί με το όπλο του στραμμένο προς τα μένα σαν να προσπαθούσε να κλειδώσει τον στόχο του για τα καλά.Ήπια άλλη μια γουλιά από τον καφέ μου και απέστρεψα το βλέμμα μου από τον δρόμο.Στον τοίχο του καφέ υπήρχε ένας πίνακας με μια νεκρή φύση.Ένιωσα μια απέραντη θλίψη να με κυριεύει.Γύρισα προς το γκαρσόνι και του έκανα νόημα να πληρώσω…