Πήρα μαζί μου την ελπίδα κάτω στην όχθη.
Με κυνηγάει η βρώμικη ανάσα του ουρανού.
Ψάχνω το σημείο που έχασα από μικρό παιδί.
Μεγάλωσε ο ποταμός ή μίκρυνα εγώ?
Τα δέντρα δείχνουν τον δρόμο στα παλιά.
Φωνάζω στα θολά νερά που τα κρύβουν όλα.
Βουλιάζω στο άγνωστο με τα χέρια ανοιχτά.
Γιατί μοιάζει η απέναντι όχθη τόσο μακρινή?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου