Iσόγειο φως

Ξεκίνησα να γράφω μια ιστορία για την πόλη αυτή

Οι άνθρωποι είχανε λέει παγιδευτεί όλοι σε ένα υπόγειο μετρό

Που έπαιζε συνέχεια το ίδιο swing τραγούδι μιας ξεχασμένης δεκαετίας

Οι δρόμοι είχαν αδειάσει, τα μαγαζιά το ίδιο, οι καφετέριες, τα πάντα.

Ένα φως

πάνω στη γη

έλουζε μαγευτικά χρυσό

         σαν φωτοστέφανο τα πάντα.

Οι άνθρωποι ήταν κάτω από τη γη και τρομαγμένοι άκουγαν swing.

Στη συνέχεια έριξα κατά λάθος λίγο κρασί στην σελίδα

Και το άσπρο γρήγορα έγινε κόκκινο, όλες οι λέξεις κόκκινες

Σκέφτηκα αστραπιαία μια μεγάλη σφαγή, ένα λουτρό αίματος

( Το χαμόγελό σου κάπου στη Γερμανία )

Η μουσική όμως να παίζει κολλημένη στο ίδιο τραγούδι

Έδιωξα την ιδέα αμέσως

Κι όλα αυτά μου φάνηκαν γελοία,

Έκλεισα με δύναμη τον διακόπτη καθώς άλλη μια στείρα νύχτα τελείωνε,

Έπεσα για ύπνο.

Την επομένη το μετρό

θα με έπαιρνε πάλι

στο υπόγειο

σκοτάδι

Και λίγα λεπτά μετά θα με έφτυνε

σκυθρωπό

στο ισόγειο φως.

Κάποιος έχει βάλει

Swing

Πρωινιάτικα.

Δεν         έχει           καθόλου              κίνηση.

Ανατριχιάζω.

Πού

    είναι

           όλοι

              ;