Ο αποστάτης του Μαγγελάνου

Συχνά όταν φοβάμαι σκέφτομαι εκείνον τον αποστάτη ναυτικό

Που ο Μαγγελάνος εγκατέλειψε σε μια ξένη παραλία μόνο

Κάπου κοντά στην Γη του Πυρός , εκεί ανάμεσα στο πουθενά

Της εποχής .

Αναρωτιέμαι , είχε μαζί του κανένα όπλο , κανένα μαχαίρι

Καμιά σκαλιστή εικόνα Μαντόνας ή έναν ξύλινο εσταυρωμένο

Ή έμεινε μόνο με τις τρομαχτικές του σκέψεις για προίκα.

Κανείς δεν ξέρει.

Όμως ο φόβος πέρασε μέσα στους αιώνες σαν αεράκι

Και καταστάλαξε σαν καλοκαιρινή σκόνη πάνω μου ,

Πάνω στα δέντρα , πάνω σε αυτή την θλιμμένη πόλη

Που όλο στολίζεται και όλο χαμογελάει ηλίθια ,

Για να υποδεχτεί τους άντρες της , τους νταβατζήδες της

Σε εκθέσεις με αριθμούς , για αριθμούς , από αριθμούς .

Συχνά όταν φοβάμαι σκέφτομαι εκείνον τον αποστάτη ναυτικό –

Να το σκουπιδιάρικο πιστό στις 4 παρά άρχισε να μαζεύει –

Εκείνον τον κατεργάρη που ξέμεινε σε μια ακτή το 1500 .