Στοιχειωμένα τρένα

Δες το φεγγάρι απόψε
Φέρνει κάτι από την δροσερή σου
Ανάσα…
Χορεύει το φως του στα μάτια μου
Σε έναν υγρό ρυθμό.
Σαν σήμερα γεννήθηκες,
Σαν σήμερα γεννήθηκες…

Η γκόμενα δίπλα μου,λέει,
Σ’αγαπώ
Και νιώθω τα δέντρα έξω
Να ξερνάνε αηδία,
Τα σκυλιά να λυσσάνε
Με μανία.
Η αγάπη,πόρνη,
Που σέρνεται σε κόκκινα χείλη,
Σε φτηνά αρώματα,
Σε γεμάτα τασάκια
Και νοθευμένο αλκοόλ.
Σε αγκαλιές γεμάτες ιδρώτα
Και πνιχτά βογκητά
Μιας σκάρτης ηδονής.

Τουλάχιστον είσαι καλύτερος
Από αυτούς,από αυτούς
Που υποκρίνονται,είχες πει.
Κι όμως αγάπη μου,εσύ
Αυτούς προτίμησες,
Αυτούς ευλαβικά προσκύνησες…

Κάτω στο Βαρδάρη,
Ο Ανδρέας
Γράφει ακόμα στίχους
Για μια Ρένα,
Που ταξίδευε,λέει,
Σε στοιχειωμένα τρένα…


(Στον Ανδρέα που επιμένει να χαμογελά)