Η έρημος εκτεινόταν μέχρι εκεί
Που έφτανε το μάτι μας,
Αγγίζοντας τον ουρανό και τα αστέρια του.
Τα σώματά μας είχαν γίνει σκιές φλεγόμενες
Μέσα στην κρύα νύχτα
Και τόνοι άμμου βάρυναν τα βλέφαρά μας.
Κάπου εκεί ψηλά ένα νεφέλωμα ούρλιαζε
Συγχώρεση από τα μυρμήγκια
Και συ ψέλλιζες για λίγο νερό.
Η δύναμή μας όλη είχε αναδιπλωθεί,
Είχε συγκεντρωθεί
Στο επόμενο μας βήμα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου