Το ίχνος σου
σαν μικρό παιδί
πήρα απ’το χέρι
και περπατούσαμε μαζί
στο σούρουπο
δίπλα στη θάλασσα
που τόσο αγαπάς
χαμογελούσαμε
κόντρα στη νύχτα που ερχόταν
θα’ναι μεγάλη;
με ρώτησες
δάκρυσα
νομίζω
όχι
όχι μεγαλύτερη
απ’τον ήλιο της αυγής
που μας περιμένει…
[στην Ε]
απρ2010
Αντώνης Μυκονιάτης
Θα φανώ περίεργη, αλλά πως και αρνήτησε κάποιού άλλου ποιήμα εδώ. Παραδέχομαι ότι εκπέμπει έναν απίστευτο ερωτισμό, αυτό που πολλοί αναζητήσαμε και μερικοί δεν βρήκαμε. Αλλά γιατί;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσύ τι κάνεις;; Όλα καλά;;
γραφει το ιστολογιο στην επικεφαλιδα του...Το αντικειμενο ενασχολησης αυτου του blog ειναι ο κοσμος της λογοτεχνιας.Τα κειμενα που δημοσιευονται μπορει να αφορουν ειτε τον κοσμο της ποιησης ειτε του πεζογραφηματος. ...Άρα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΧώρια που ο Αντώνης ειναι καλ΄ς μου φίλος και χα΄ρομαι πάντα να αναρτώ ποιηματα του
φίλε μου Ηλία σε ευχαριστώ ιδιαίτερα για την τιμή... να σαι καλά φίλε μου...
ΑπάντησηΔιαγραφή