Πτώση

1.
Ήταν εκείνη η κυρία στην τηλεόραση που μίλαγε για προσευχές και τέτοια.Έλεγε με πάθος ότι όλοι οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν την προσευχή και το σταυρό τους τουλάχιστον πριν κοιμηθούν.Αν το κάναν αυτό θα έσωζαν σίγουρα την ψυχή τους αλλά και ο κόσμος θα γινόταν καλύτερος.
Τα σάλια της πέφταν προς την οθόνη της τηλεόρασης και το λίπος στο λαιμό της ζάρωνε καθώς καλούσε τους πιστούς να προσευχηθούν.Κάπου ένας μέσα στο μπαρ έκανε το σταυρό του και κάτι ψιθύρισε.Θεέ μου άλλη μια χαμένη προσευχή…
Ευτυχώς ο γέρο μπαρμαν άλλαξε κανάλι για να δει κάτι αθλητικά.Το κεφάλι μου είχε αρχίσει πάλι να πονάει.Αλλά δεν ήξερα αν ήταν από την τεκίλα ή την χοντρή κυρία.Αποφάσισα να πληρώσω και να φύγω για το σπίτι.
Είχε νυχτώσει έξω και ένα ψιλόβροχο άρχισε να πέφτει.Μου άρεσε πολύ η αίσθηση της σταγόνας που πέφτει στο πρόσωπο πριν κυλήσει στην γη.Με γλύκαινε και με ηρεμούσε.Αν υπήρχε Θεός τότε σίγουρα ήταν μέσα σ αυτή την σταγόνα βροχής.Χαμογέλασα και άναψα τσιγάρο.
Ο δρόμος από το μπαρ του Dennis προς το σπίτι ήταν δύο τσιγάρα απόσταση.Τα τελευταία χρόνια αυτή ήταν η συντροφιά μου.Δύσκολη και βασανιστική συντροφιά αλλά με κρατούσαν από την τρέλα.Κάποτε ο καπνός τους έφερνε σκέψεις,τώρα απλά κάνει την δουλειά του.Τις διώχνει.
Στα σκαλιά της πολυκατοικίας συνάντησα την Κένια.Μίλαγε πάλι με το κινητό στον γκόμενο της.Οι γονείς της ήταν πολύ αυστηροί και τα έλεγχαν όλα.Μια φορά ο πατέρας της παρατήρησε ένα σημάδι στο λαιμό της,μια πιπιλιά.Αυτό ήταν αρκετό για να κάνει τον κύριο Νίκο έξαλλο.Όλη η πολυκατοικία άκουσε τις φωνές του εκείνο το βράδυ.Τις επόμενες μέρες εκτός από την πιπιλιά,η Κένια είχε αποκτήσει και κάτι μώλωπες στο πρόσωπό της.Από τότε έβρισκε διάφορες δικαιολογίες για να μπορεί να το σκάει λίγο.
΄΄Γεια σ Κένια…’’
΄΄Γεια σας κύριε Γιώργο’’.
Το διαμέρισμα μύριζε τσιγάρο και τα σκουπίδια είχαν μείνει ξεχασμένα δίπλα στο ψυγείο.Θα τα πετάξω αύριο όπως θα πηγαίνω στην εφημερίδα.Και θα αφήσω τα παράθυρα ανοιχτά να μπει λίγος αέρας.Μπορεί να παθαίναν τίποτα τα ψάρια.
Έβαλα λίγο ουίσκι στο ίδιο ποτήρι με χτες.Τρία δάχτυλα αλκοόλ και δύο παγάκια.Και ένα υπνωτικό χάπι να με βοηθήσει.Ο δίσκος του Yann Tiersen έπαιζε στο πικαπ.Ξάπλωσα στην πολυθρόνα και περίμενα.
Τα ψαράκια στην γυάλα έκαναν θόρυβο καθώς ανέβαιναν στην επιφάνεια του νερού.Άνοιγαν το στόμα τους και έκαναν λες και πάλευαν να αναπνεύσουν λίγο αέρα.Προσπάθησα να θυμηθώ τι ονόματα τούς είχε δώσει η Μαρία όταν τα είχε φέρει.Το κεφάλι όμως πονάει και το υπνωτικό αρχίζει να με πιάνει.Ίσως θυμηθώ αύριο.



(συνεχίζεται)