Πέμπτη 7 Απριλίου 2011

Φτύνω στου στίχου σας την κόψη



Σε είδα μίλαγες με στόμφο για επαναστάσεις,
Κινήματα,
Λαούς και διεκδικήσεις.
Τα σάλια σου πέφταν στο κενό μπροστά
Και τα χέρια σου χάιδευαν σαν γκόμενα
Το χρυσό καναπέ.
Η Τζούλια δίπλα σου χαμογελούσε ηλίθια
Και διάβαζε τάχα ένα ποίημα του Ρίτσου
Φωναχτά.
Κραύγασες εύγε και της έπιασες ελαφρά τον κώλο,
Καθώς οι όμοιοί σου γύρω βαρούσαν παλαμάκια
Και έξω άρχιζε πάλι να φυσά.

Είπες να κλείσουν τα παράθυρα καλά
Μην μπει ο αέρας μέσα,
Είπες
Να δυναμώσουν τη μουσική
Και να ονειρευτούν το αύριο όλοι τους.
Καθώς το κρασί έρεε άφθονο
Και οι γυναίκες γδύνονταν στην τιμή τους.

Το ξημέρωμα σε βρήκε στο πλατύσκαλο
Να ξύνεις απορημένος το κεφάλι σου.
Οι δρόμοι γύρω ήταν στάχτες γεμάτοι,
Και πτώματα ανθρώπων
Σφίγγανε το μεταξένιο σου φουλάρι .
Τραγούδια και ταμπούρλα
Ακούγονταν από μακριά.
Και συ ήσουν μια τόση δα σκιά,
Καθώς στα πουλημένα σου πάρτι
Πήδαγες και μέθαγες…
Κοιμόσουν,ενώ έξω
Γεννιούνταν και πέθαιναν
Οι γαλλικές επαναστάσεις μιας γενιάς.

6 σχόλια:

  1. Στο δήθεν του Τίποτα
    ακόμη κι όταν Φτυνεις,
    σπαταλιέσαι άδικα, Φίλε μου!!!

    Υπεροχο και ωμό...οπως η πραγματικότητα του Συγχρονου Έλληνα!!!!

    του ΝεοΈλληνα του Τζιμάκου!!

    Σε φιλω....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το αναδημοσιεύω συντόμως στο Νημερτή αγαπημένε φίλε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ηλία, με άφησε άφωνη η γραφή σου τούτη

    γι' αυτό ένα μόνο μπορώ να κάνω

    να σου χαρίσω αυτό από μένα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. από τα καλυτερα που έχω διαβάσει τελευταία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Eυχαριστώ για τα σχόλιά σας..Με γεμίζει χαρά το ότι σας άρεσαν οι στίχοι μου αυτοί..Καλό βράδυ σας εύχομαι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή