Έσταζε την φρίκη του στο ποτήρι
Οι μύγες χόρευαν ταγκό γύρω από καπνούς
Κι οι υπόλοιποι νυσταλέα κοίταγαν την Τόνια.
Μια τηλεόραση έπαιζε κάπου στο βάθος
Ένα εμβατήριο για μια μακρινή πατρίδα
Και ο γέρο μπάρμαν δάκρυζε κρυφά
Σκουπίζοντας την ξύλινη μπάρα.
Στοίχημα ότι έξω θα άρχισε να φυσάει
Εκείνος ο κόντρα άνεμος,ο ζεστός.
Θα κουνιόνται τα φύλλα των δέντρων
Προς τη μεριά της θάλασσας
Κι ο κουτσός Έκτορας
Θα γαβγίζει τρομαγμένος κι αυτός
Τις σκιές της νύχτας.
Οι άνθρωποι θα μαζεύονται στα παλτά τους
Και τα ζευγάρια θα αγκαλιάζονται ερωτικά.
Καθώς τα πεταμένα χαρτιά
Θα υψώνονται πάνω από τους δρόμους
Σαν γκρίζα περιστέρια της χαραυγής.
Ακροβάτες τρελοί μιας κοινωνίας σε παρακμή,
Προάγγελοι
Μιας πτώσης.
Ή μιας αλλαγής.
Έσταζε την φρίκη του στο ποτήρι
Καθώς ο γέρο μπάρμαν δάκρυζε
Για μια πατρίδα μακρινή….
(Στην Ιωάννα Γ.)
ήθελα να σου ευχηθώ να περάσεις όμορφα αυτές τις μέρες φίλε μου... χαθήκαμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ για τη στήριξη που μου έδειξες και δείχνεις. Λυπάμαι που χάθηκα, συνηθίζω να μην συνδέομαι τελευταία, συχνά στον κυβερνοχώρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπόσχομαι να επανορθώσω στο επικείμενο μέλλον.
Καλή συνέχεια στις γιορτές και ευτυχισμένο το νέο έτος.
Κάθε ευχή!!!