Είναι όταν κοιτάς τον χώρο
Και βλέπεις δυο εικόνες
Στην μία χαμογελάς κάπως
Θλιμμένα.
Κάπως...
Στην άλλη απλά κλείνεις τα μάτια.
Απλά...
Μην σου ξεφύγει
Η πνοή
Που φέρνει ζάλη
Και βροχή.
Ακούς?
Μην σου ξεφύγει.
Οι δρόμοι καίγονται
Στην φωτιά
Τα σπίτια γίνονται
Στάχτη
Που χορεύει στον άνεμο.
Οι άνθρωποι.
Οι άνθρωποι κρύβουν
Τα κεφάλια τους στην γη
Και ξεψυχάνε νηστικοί.
Κι εσύ τόσο μακριά.
Κι εγώ τόσο κοντά.
Νόθα παιδιά της Ψυχής
Που σέρνεται αιώνες τώρα
Στις βρώμικες γωνιές
Του κόσμου.
Που σέρνεται ψάχνοντας
Τον Έρωτα.
Τώρα ο χρόνος κοιμάται κοντά σου.
Γ αυτό
Σκέπασε τον
Και ξεχάσου στα όνειρά σου.
Ειρωνεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου