Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2012

Μνημοσκόταδο






Απόψε παράδοξα έφερα τα φτερά,
Τα απόθεσα απαλά μην σε ξυπνήσω
Δίπλα στο προσκεφάλι σου
Ήταν δικά μου κάποτε,
Κι έκανα ταξίδια σε θάλασσες
Σε κόσμους μακρινούς,
Έχω δει περίεργα φεγγάρια,
Έχω φοβηθεί με χίλιους τρόπους,
Έχω ερωτευτεί μόνο με έναν.
Μα αυτό που θέλω να σου πω
Κι ας μην σου μιλάω
- όταν κοιμάσαι χαμογελάς -
Είναι ότι τα φτερά αυτά είναι ευλογία,
Κι όπως και να το κάνεις
Ένα ταξίδι είναι πάντα ένα ταξίδι.

Τραβώ απαλά την πολύχρωμη κουρτίνα,
Ο κόσμος έξω καίγεται, η άχνα της ανάσας μου
Φτιάχνει μια ομίχλη στο τζάμι.
Θα σου χρειαστούν τα φτερά
Γιατί θα σε πάρουν από δω όταν ο καπνός
Σε σφίγγει
Και η μάσκα δεν θα μπορεί να σε φυλάξει.
Θα σου χρειαστούν τα φτερά
Ακόμα κι όταν νιώθεις ευτυχισμένη,
Με τη δουλειά σου, με τον άντρα σου
Με τα παιδιά σου, με τη ζωή σου.

Μα τώρα προέχουν οι φωτιές,
Η πύρινη κόλαση καίει από μέσα προς τα έξω,
Μού είχαν πει κάποτε παλιά σε ένα ταξίδι.
Καταλαβαίνεις λοιπόν τις ενοχές μου
Για αυτό που έγινε, για αυτό που ξεκινήσαμε
Και κατέστρεψε τις ζωές μας, έφερε τον τρόμο
- χαμογελάς στον ύπνο σου -
Χαμογελάω κι εγώ.
Είσαι μια ελπίδα,
Η δικιά μου.

Έφτιαχνα τα φτερά αυτά τα τελευταία χρόνια,
Ήταν βάσανο, όταν επισκευάζεις κάτι
Επισκευάζεις και τις αναμνήσεις του.
Η νοσταλγία φέρνει θλίψη για το χαμένο,
Μα είχα ένα σκοπό, να δοκιμάσω πάλι
Όπως τότε.
Άφηνα το δάχτυλο να κυλήσει μια πορεία
Πάνω στο ναυτικό χάρτη
Και τα φτερά σήκωναν την γαλέρα μέτρα ψηλά
Πετούσαμε στα κύματα,
Γλεντάγαμε και πίναμε,
Ήμασταν νέοι,
Ήμουνα νέος,
Οι καταιγίδες ήταν απλά καταιγίδες
Αέρας βροχή και κύμα, τίποτε άλλο.

Σημάδεψε τα σημεία, τα σύννεφα
Τις πεδιάδες και τα βουνά.
Όλα αυτά θα απλώνονται κάτω σου.
Σημάδεψε τις πόλεις
Τα σοκάκια – σε ένα από αυτά
Αγάπησα τη μάνα σου –
Μόνο σε παρακαλώ κόρη μου
Μην σημαδέψεις τους ανθρώπους.

Αυτό το βράδυ σου παραδίδω τα φτερά,
Ίσως ήθελα να σου πω κι άλλα
Μα δεν έχει νόημα,
Στα πολλά λόγια χάνεται η αλήθεια
Ανακάλυψε μόνη σου τα ταξίδια
Που σε περιμένουν,
Φύγε από αυτό το μέρος
Γερνάνε όλα εδώ
Μας τρώει η ακινησία
Και η λήθη.
Ένα μνημοσκόταδο
Που έλεος δεν έχει.

Είναι όλα νεκρά εδώ
Είμαστε όλοι νεκροί εδώ.
Εσύ είσαι η ελπίδα.
Πέτα ψηλά.


6 σχόλια:

  1. αυτά τα φτερά τα χρειάζομαι και γω νομίζω τώρα...αλλά πώς να πετάξεις? τι θα αφήσεις πίσω? ελπίζω να μην είναι αλήθεια, ότι είναι όλα νεκρά εδώ.. απλά είναι δύσκολα, και τα φτερά μας βοηθούν να ξεφύγουμε.. όταν πονάμε, όταν στενοχωριόμαστε..ένα ζευγάρι θα ήταν ό,τι έπρεπε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Περιμένω το "Άτακτο" Παιδί...
    μόνο εκείνο μπορεί να ... σκαρφαλώσει στα συρματοπλέγματα και να ανάψει το Φως .....


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όλοι τα χρειαζόμαστε τα φτερά κι όχι μόνο τώρα απαραίτητα... Το να πετάξεις δεν σημαίνει πάντα φεύγω, ίσως σημαίνει ξεφεύγω από μια κατάσταση, από μια μιζέρια, σπάω δεσμά και απελευθερώνομαι, ελπίζω...
    Η φράση ''ειναι όλα νεκρά εδώ'' δείχνει αυτή τη μιζέρια, αυτη την γενική απαισιοδοξία αλλά κυρίως την απουσία ''κίνησης'' και πρωτοβουλίας από τους απλούς ανθρώπους να αλλάξουν την καθημερινότητά τους προς το καλύτερο.
    Αυτή η απαισιόδοξη φράση χρησιμοποιείται σκόπιμα και για να τονίσει την ανάγκη ελπίδας, την ανάγκη για καλύτερο μέλλον.
    Και μην ξεχνάμε ότι τα όνειρα δεν έρχονται μόνα τους, πάντα οι μεγαλύτεροι τα εμφυσούν στα παιδιά. Και ό,τι όνειρα δώσεις, τέτοιο μέλλον θα πάρεις.
    Φανταστείτε τι κοινωνία θα έχουμε αν οι νέοι δεν έχουν όνειρα ή τα σκοτώναμε σε κάθε ευκαιρία ( όπως γίνεται πάνω κάτω στη δικιά μας κοινωνία την περίοδο αυτή).
    Το Μνημοσκόταδο είναι μια λέξη με 2 έννοιες. Αφενός ένιωσα- νιώθω τον εαυτό μου ( όπως ο ήρωας πιο πάνω) σε ένα χωράφι σκοτεινό γεμάτο μνήματα - νεκρά όνειρα ολόγυρά μου
    και αφετέρου είναι η λήθη και το σκοτάδι της που μας έχει κυριεύσει χρόνια τώρα για το ποιοι είμαστε, ποια λάθη κάναμε, τι ονειρευόμασταν. Μια λήθη που μας οδηγεί σε νέα αδράνεια και ακινησία, και κυρίως στην επανάληψη λαθών...
    Καλό βράδυ
    Η.Δ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  4. Υ.Γ:

    Όποιος συσχετισμός επίσης του τίτλου με τη λέξη Μνημόνιο είναι απλά...επιτυχής :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή