Πέμπτη 10 Μαΐου 2012

Η κοπέλα με το πιάνο



Σχεδόν πάντα τέτοια ώρα, όταν δύει ο ήλιος πίσω από τις πολυκατοικίες, εκείνη η μουσική από πιάνο ακούγεται στον αέρα της συνοικίας μας, ξεπηδάει από ένα παράθυρο που ακόμα δεν έχω καταλάβει ποιο είναι, ξεπηδάει και διαχέεται στο πάρκο κάτω και στα γύρω κτίρια. Είμαι σίγουρος μάς αγγίζει όλους αυτός ο γλυκός ήχος, γιατί εκείνη την ώρα σαν να ηρεμούν όλα για να αφουγκραστούν την μελωδία που παίζουν τα χέρια της, γιατί είμαι σίγουρος ότι είναι γυναίκα και είναι ωραία και έχει μια θλίψη μες στη ψυχή της, ίσα ίσα τόση για να την κάνει ακόμα πιο τέλεια στη φαντασία μου.
Σκέφτομαι, αυτός ο ήχος από το πιάνο που διαρκεί ίσα με κανα τέταρτο, μοιάζει με απαλό ξέσπασμα ψυχής, να μια ψυχή μάς μιλάει κάθε μέρα σε αυτό το αστικό δειλινό- κι εγώ προσπαθώ να φανώ όσο πιο σουρεαλιστής γίνεται και να δω πίσω από τους τοίχους και τα παράθυρα, πίσω από τις πόρτες, πίσω από τα απλωμένα ρούχα, να πλησιάσω αυτό το τρυφερό πρόσωπο και να του δώσω ένα πεταχτό φιλί.
Γιατί, φαντάζομαι, όσο ξεσκισμένος κι αν γυρνάς από την δουλειά, από τον τροχό της ημέρας και της ρουτίνας, όσο γδαρμένος και με πληγές ανοιχτές να έρχεσαι σπίτι, νιώθεις τυχερός, νιώθεις χαρούμενος όταν ακούς αυτό τον ήχο καθώς φεύγει η ημέρα και ανακουφισμένος σωριάζεσαι δίπλα στο μπαλκόνι να αφουγκραστείς, να κλείσεις τα μάτια και να ονειρευτείς…

4 σχόλια:

  1. άνθρωπε, στείλε μου τη διεύθυνσή σου να σου στείλω λουλούδια!
    τόσα χρόνια παίζουμε πιάνο κι εγώ κι όλες μου οι φιλενάδες κι ονειρευόμαστε κάποιον που να μας ακούει και να μαγεύεται.
    επιτέλους.
    τώρα μπορώ να πεθάνω σιγά σιγά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. σε εμας παιζει ενα κοριτσι (πολυ ωραια!)και ολοι οι γεροι στη γειτονια φωναζουν οτι τους ενοχλει.........ολοι οι πιανιστες ελατε στη γειτονια μου παρακαλωωωωω!!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Απαλό ξέσπασμα ψύχης"... Πραγματικά αυτό είναι η μουσική... Αυτό το κείμενο με αγγίζει πραγματικα... Κάθε πιανίστας που αγγίζει τα πλήκτρα δίνει κομμάτι από την ψυχή του... Πολύ ωραίο κείμενο.. Φαντάζομαι πως και συ "ξεσπάς απαλά" ό,τι σκοτεινό κρύβεις μέσα σου, όταν αγγίζεις τα πλήκτρα για να γράψεις.. Αυτό είναι ένα βήμα πριν την πραγματική τέχνη, που πλέον δεν είναι για μας, που πλέον δεν είναι ξέσπασμα, που πλέον ανήκει σε όλους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Eίμαι σίγουρος ότι πάντα κάποιος σάς ακούει Summertime...Και πάντα ονειρεύεται !..
    Νάσια, οι γέροι έτσι είναι αλλά ποιος τους ακούει ??
    Ευχαριστώ Ανώνυμε για το σχόλιό σου, όλοι έχουμε τους τρόπους μας να ξεσπάμε απαλά, έτσι δεν είναι ? :)Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή