Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

Στον αέρα για μια σάρκα φόβο





Οι πιο πολλοί τράβαγαν στο βορρά,
Άλλους τους σκότωνε το όνειρο στο τέλος,
Γιατί τότε μόνο φανερώνεται το τέρας,
Ή το σκοτώνεις ή σε σκοτώνει.
Οι λίγοι που το ζωντάνεψαν είναι
Οι αθάνατοι,
Μα αυτοί δεν έχουν καμία δουλειά
Στην ιστορία αυτή.

Θέση στους στίχους έχουν οι φοβισμένοι,
Ανέκαθεν αυτοί μέναν πίσω για να διηγηθούν,
Να πουν τα παραμύθια τους δίπλα στη φωτιά.
Αυτοί πλάσανε συνειδήσεις και ήρωες.
Ο φόβος τούς πετάει τις σάρκες του
Κάθε νύχτα
Κι εκείνοι ορμάνε στον αέρα σαν σκυλιά
Να πάρουν το κάθε κομμάτι.

Αλλά από το φόβο μέχρι τη δειλία
Υπάρχει μια μεγάλη λεωφόρος σπαρτά
Βλέπεις όλες αυτές τις πέτρινες αψίδες;
Τις χτίζουν αιώνες τώρα οι δειλοί
Για να παρηγορήσουνε την πορεία τους.
Σιμά σου όταν γεννιέσαι, υπάρχει στη γη
Ένα χρυσό μυστρί και ένα σκουριασμένο σφυρί.
Η επιλογή είναι δική σου.


4 σχόλια:

  1. πολυ καλο!!!
    μου φαινεται πως εχω πάρει το σκουριασμένο σφυρι,αλλά γυρνάω πίσω να πάρω το χρυσο....προλαβαίνω άραγε;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τούτος ο κόσμος σύσσωμος έκανε την ίδια επιλογή, φίλε μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Νάσια μείνε με το σφυρί!!
    Φόβε δυστυχώς πάνω κάτω έτσι είναι..
    Καλημέρες!..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αλλά από το φόβο μέχρι τη δειλία
    Υπάρχει μια μεγάλη λεωφόρος σπαρτά...

    να ποιος είναι ο 'λειμώνας' του είναι φίλε μου
    όχι πως λείπει στον άνθρωπο η ανδρεία
    όμως νομίζω πως η λεωφόρος τούτη είναι μεγαλύτερη απ'το μπόι του...
    πολύ εύστοχα τον αποτυπώνεις μέσα σε δυο γραμμές...

    την καλησπέρα μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή