Πέμπτη 17 Μαΐου 2012

3 Μέρες Βροχή







Τώρα ίσως σβήνει το τσιγάρο στο χέρι του νεκρού
Κι αργοσαλεύουν βαριεστημένα οι κατσαρίδες
Προς το κρέας που άδολα προσφέρεται στο χώμα.
Κι οι γνωστοί περιπατητές της Νύχτας ψιθυρίζουν
Μια κακοφτιαγμένη, απόσταγμα φόβου, προσευχή,
Λες και σε κάθε στενό εκτελούν ομάδες ανθρώπων.
Σε αυτή τη πόλη που κούρνιασε η δειλία μιας χώρας,
Απλώνω το χέρι μου, τα αστέρια είναι από μετάξι
Και η παράνοια ξεβάφει το δέρμα μικρών παιδιών,
Αφήνει γυμνά τα κόκαλα που στα χέρια των κρατούν
Σφαλιστά ένα νεροπίστολο - που σκοτώνει σιωπές.
Καλοκαίρι και τα πεσμένα φύλλα θυμίζουν
Φθινόπωρο.
Καλοκαίρι και φορέσαμε όλοι τα βαριά μας
Για το κρύο.

6 σχόλια:

  1. ανατριχιαστικο και πολυ φοβαμαι α λ η θ ι ν ο..........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οι από πάνω φταίνε! Μου έχουν κάνει τα νεύρα σμπαράλια οι γείτονες και γράφω τέτοια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ειδικά
    οι τέσσερις τελευταίοι στίχοι
    απλά, καθηλωτικοί...

    αν υπήρχε κατηγορία 'ποιητική χειρουργική'
    νομίζω πως θα ήσουν ο ιδρυτής της φίλε μου...
    και ο μεγάλος μάστορας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ευχαριστώ φίλε μου Nimerti!! Δεν ξέρω τι να πω στα σχόλιά σου..ίσως μόνο ότι δάσκαλοι σαν κι εσένα υπάρχουν λίγοι! Καλό σου ξημέρωμα φίλε!
    Summertime Blues έχεις δίκιο! Δεν έπρεπε να βιαστώ τόσο ..:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εξαιρετικο!

    Την καλησπερα/μερα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή