Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

Σου ψιθυρίζω «μη φοβάσαι»







Δεν στο είπα χτες,
Είδα πως δάκρυσες.
Οι νύχτες πέφτανε νεκρές
Από σφαίρες παιδιών
Και στα πόδια μας
Γνέφανε οι κολασμένοι
Να πέσουμε στη φωτιά.
Η πόλη έλιωσε σαν κερί
Έξω απ’το παράθυρό μας,
Μωρό μου δεν είναι για μας,
Μου είπες, αυτοί οι καιροί.
Ο κόσμος έλιωσε σαν κερί
Έξω απ’το παράθυρό μας.


Έρχομαι στο κρεβάτι
Κοιμάσαι ,σού ψιθυρίζω
Μη φοβάσαι ,
Μικρός έγραφα στίχους
Σε μια ηλιόλουστη αυλή,
Θυμάμαι το δέντρο,
Οι ρίζες του έσκαβαν τη γη.


Χαμογέλασες στον ύπνο σου,
Οι εφιάλτες κυλούν στον Άδη
Και οι κολασμένοι σωπαίνουν.
Η πόλη παίρνει τη μορφή της πάλι.
Καθώς η αυγή ξημερώνει ,
Ένα δάκρυ σου , μου λέει
Καλημέρα …




Στην Ι.





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου