Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011

Costa de Prata








Ο πόνος πέταξε πάνω από τη θάλασσα,

Ερχόταν από το νότο

Και κάθισε πάνω στα χέρια μου ,

Καθώς η βραδιά σίμωνε στη μέση της

Και οι φίλοι μου με καληνύχτισαν

Ο ένας μετά τον άλλον ,

Ο πόνος άνθισε κι έγινε τσιγάρο ανάμεσα

Στα δάχτυλα ,

Έγινε δέντρα .



Το δάσος μπροστά με τρομάζει ,

Ο θάνατος με ζυγίζει με λοξές ματιές

Και τα φύλλα κάνουν νεύμα να πλησιάσω.

Μιμούνται όμορφα πράγματα αγαπημένα .

Κάποιος έλεγε ,να ακούς την ανατριχίλα

Στο πετσί σου ,

Δεν θα σε προδώσει ποτέ.



Μια κοπέλα τραγουδάει μελαγχολικά

Σε ένα καταπράσινο λιβάδι της Πορτογαλίας

Μιλάει για ένα όνειρο κι ένα παράπονο

Δεν ξέρω τι λέει , μα καταλαβαίνω ,

Λέει κάτι για fantasia και για ένα καράβι .



Το δάσος μπροστά με τρομάζει ,

Καθώς ο πρώτος ναυαγός άνθρωπος

Σαλπάρισε για την Costa de Prata αιώνες πριν

Αφήνοντας την ακτή στους κανίβαλους

Και τους θεούς .




5 σχόλια:

  1. Μυθική γραφή..

    Ο πόνος άνθισε κι έγινε τσιγάρο ανάμεσα

    Στα δάχτυλα ,

    Έγινε δέντρα ...

    ...την καλησπέρα μου Ηλία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Διαβάζοντας αυτές τις γραμμές ένιωσα το φόβο στο πετσί μου, τον άκουσα, οραματίστηκα την ακτή στις σκιές της νύχτας , εκεί που τελειώνει ανάμεσα στο κύμα που σκάει και το πυκνό δάσος που αρχινάει!
    Μου θύμισε σκηνές από ταινία και από παραμύθια, σκηνές και φόβους από παλιους μύθους που κάθε τόπος γεννάει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Φίλε μου Αντώνη σε ευχαριστώ για τα σχόλιά σου..Χαίρομαι που είσαι ακόμα μαζί μας,,,χαίρομαι και ελπίζω να συνεχίσεις να είσαι..
    Ηλίας Δεσύλλας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλότυχη να σαι καλά...
    Ηλίας Δεσύλλας

    ΑπάντησηΔιαγραφή