Μια καληνύχτα στη νύχτα

Στο τέλμα που έφτασε η τιμή σου
Γυρνάς να δεις κατά που τράβηξε πάλι
Η ψυχή σου.
Λεωφόροι από δρόμους διασταυρώνονται
Σε σένα.
Μοιάζουν να σέρνουν παλιά όνειρα,
Ίδια παιδιά πρόωρα γερασμένα.
Πάντα η ίδια βροχή θα σε συντροφεύει
Τις νύχτες που η καύτρα από το τσιγάρο
Θα θεριεύει.
Παρηγοριά δίναν οι στίχοι σου για κείνη
Μα πάνε μήνες που πέταξαν όλοι μαζί
Προς τη σελήνη.
Οι προσευχές σου ναυάγια σε μια μαύρη
Θάλασσα
Αναδύονται που και που μπροστά σου
Και ψιθυρίζουν ‘’σε άφησα’’…
Και αυτή η σιωπή που τελικά απομένει
Σε μια πόλη γυρνάει ξενιτεμένη.

Δώσε αυτό το δάκρυ στο χώμα.
Μπροστά σου ο δρόμος έχει να κεράσει πόνο
Ακόμα…
Και κάτι στιγμές τυφλές που σε προσμένουν
Γεμάτες ζωή.
Είδες,δύο στίχοι κάνουν την διαφορά.
Δύο στίχοι
Με λίγη ελπίδα μαζί…


Στην Ιωάννα