Tο όνειρο της Μ.

Αναγκάστηκα να χτυπήσω πιο δυνατά την πόρτα.

Η τύπισσα, αγουροξυπνημένη, ήταν γυμνή και κάπνιζε

Μια οδοντογλυφίδα,

Κακό κουσούρι σκέφτηκα,

Μπορεί να την καταπιείς καμιά φορά, της λέω.

Χαμογέλασε

Και κατάπιε την οδοντογλυφίδα.

Ανατρίχιασα και κοίταξα πίσω προς το δρόμο,

Συννεφιασμένο πρωινό Παρασκευής.

Θα στέκεσαι για ώρα εκεί, με ρωτάει

Ξαφνικά ένιωσα φόβο

Και ίσως μοναξιά

Ψηλάφισα στην τσέπη μου το πακέτο

Με τα λιωμένα τσιγάρα

Η φωνή μου είχε ένα τρέμουλο παιδικό

Δεν ξέρω τι να κάνω, της λέω

Δεν πιστεύεις σε αυτά κι όμως ήρθες, μου λέει

Σκότωσα έναν άνθρωπο σήμερα, της κάνω

Συνέχισε, μου κάνει και ξύνει το μάγουλό της

Είναι ωραία, σκέφτομαι

Την έπιασα με άλλον και την σκότωσα

Δεν   

     Ξέρω

            τι να κάνω

                          μάγισσα

Βάζω ένα λιωμένο τσιγάρο στο στόμα

Σκέτος καρκίνος αυτό το πράγμα, μου λέει

Και βάζει το χέρι της βαθιά μέσα στο λαιμό

Κάνει να ξεράσει και βγάζει μια οδοντογλυφίδα

Αρχίζει να την μασάει πάλι

Αρχίζει να γελάει

Θέλω να την σκοτώσω

Θέλω να της κάνω έρωτα

Δεν σκότωσες κανέναν μου κάνει, γελώντας

Είσαι ο φόβος στο μυαλό μιας γυναίκας που κοιμάται

Δίπλα σου.

Δεν σκότωσες κανέναν

Είσαι απλά ο φόβος της κι εγώ ο καθρέπτης σου.

Ξύπνησα
Είχα ξεχάσει την οδοντογλυφίδα στο στόμα μου.

Ο Η. κοιμάται δίπλα μου.

Λέει ότι με αγαπάει

Αλλά ώρες ώρες…

Θεέ μου πόσο άσχημη είμαι στα όνειρά μου.