Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Έρημος από τίποτα







Δεν είσαι αυτό που σε πλάσανε να είσαι ,
γενιές τώρα το κύμα χτυπά τα βράχια ,
σκοτάδια τώρα το κύμα χτυπούσε τα βράχια ,
Και τα δειλινά που δεν θα υπάρχεις ,
αυτό θα συνεχίζει να χτυπάει τα βράχια ,
μέχρι να σβήσει ο απόηχός του
στο κρύο μαύρο του σύμπαντος ,
λίγο πριν το τίποτα.
Τρομάζω ,
σα να ζω σε ένα ζεστό σπίτι
κι όταν ανοίξω επιτέλους την πόρτα ,
αντικρύσω μια παγωμένη έρημος
που θα με ταπεινώσει , θα με τσακίσει
με την κενότητά της σε όλο το μεγαλείο .
Αν υπήρχε ένα τέρας να με καρτερά ,
ο φόβος θα μοιραζόταν λιγάκι
και θα γινόταν προσμονή
της επίθεσης του κτήνους πάνω μου ,
θα γινόταν εγρήγορση ,
ίσως και μια γλυκιά χαρά ότι υπάρχει
ένα νόημα σε όλο αυτό , ένας σκοπός :
Nα μην σε φάει το τέρας.
Αλλά δεν υπάρχει τίποτα
κι ο φόβος είναι ακέραιος ,
υπέροχος και τρομαχτικός στην ολότητά του.
Μιλάω για τη ζωή και το θάνατο
και το φόβο του μετά.
Μιλάω χωρίς όμορφα ηλιοβασιλέματα
και μελιστάλαχτες σονάτες .
Η κατάρα μου είναι η σκέψη και ο χρόνος .
Το ένα σε τρώει πιο ύπουλα από το άλλο
και σε φέρνουν βήμα πιο κοντά .
Μιλάω για  μια παγωμένη έρημος
Χωρίς φεγγάρια και αστέρια
Μονάχα τίποτα .




5 σχόλια:

  1. Οι χούφτες γεμάτες άμμο...
    Πίνουμε.. τρώμε .... άμμο....
    Είμαστε οι νέοι στο καραβάνι...

    Όμως, Οι μυημένοι,
    οι Λίγοι,
    που αφομιώθηκαν από αυτη τη Χρονική Ερημο,
    κι αφιερώθηκαν να την ανακαλύψουν,
    Αυτοί μπορούν ν' αποκαλύψουν ΖΩΗ
    ...μέσα στην Έρημο...

    Κοίτα!
    Άδειο και Νεκρό τοπίο...

    μα ο αρχηγός χώνει το χέρι του στο ζεστό χώμα και βγάζει Ζωή...
    ένα φίδι, έναν σκορπιό, μία σαύρα, έναν σκαραβαίο....

    Κοίτα ψηλά...
    όπου τριγυρνούν Αετοί
    κάτω χαμηλά Υπάρχει Ζωή..

    Αν δε γίναμε ακόμη Αετοί,
    έρπουμε σε κρυψώνες υπόγειες του Νοήματος...

    μα..

    θα ερθει η στιγμή της μετουσίωσης...

    και το μονοπάτι των αποκαλύψεων εδω και χρόνια
    είναι το ...Ποίημα!!!!!


    Καλημέρας Σχέδιο Απόδρασης!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. εδώ και αιώνες...
    ο ίδιος πάντα φόβος...
    τα ίδια πάντα αδιέξοδα μονοπάτια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. αν στο τίποτα βρίσκονται όλα?
    αν φοβηθώ το τίποτα, όλα γίνονται
    φόβος..
    η Ζω-ή αποκτά όψη που καταπίνει,
    σε φέρνει αντιμέτωπο κάθε λεπτό με το φόβο του τίποτα..
    και στο τέλος ΜΌΝΟ το τίποτα είναι παρόν..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χαιρετώ τα σχόλια από νέους φίλους...Και φυσικά από παλιά αγαπημένα πρόσωπα..Να στε καλά...Φόβοι κοινοί , φόβοι αληθινοί ...
    Ηλίας Δεσύλλας

    ΑπάντησηΔιαγραφή