Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

Νεύμα στα σκιάχτρα που περιμένουν καρτερικά στο λιμάνι






Από το κρεβάτι μου μέχρι την πόρτα

50 χρόνια απόσταση.

            Κι από τον κήπο

Μέχρι το σπίτι της

2 τσιγάρα δρόμος.

Συνήθως στα τελευταία βήματα

            Έφευγε ο πόνος.

Το σπίτι μου φυτρώνει ανάμεσα

Σε ήλιο και βροχή, έλεγες γελώντας

Κι απάνταγα

            Γελώντας.

Τι γλυκό καθίκι γίνεσαι όταν προσπαθείς,

Θυμάμαι να λες,

Έλα τώρα ποιητή μου σταμάτα να κλαις.



Έφευγες από δω, πέθαινες,

Το χέρι σου στα μαλλιά μου

Άφηνε ζωή ηλεκτροφόρα και σπασμούς.

            Ζωή!



Πρέπει να πάρεις από το νησί

Εκείνους τους άμοιρους στρατιώτες

Που ξέχασες χρόνια πριν σε έναν oίστρο πάνω

Πρέπει να γυρίσουν πίσω πια.



Στην επιστροφή,

Ανατέλλει ο ήλιος πίσω από πολυκατοικίες,

Κάτι ραδιόφωνα παίζουν ρομαντικές

Μαλακίες,

Η αγρύπνια σου

          Μαρία

Περνάει κι αυτή στα παλιά.

Ο ελάχιστος κόσμος μαζεύεται κάτω στο λιμάνι,

Από τα νερά ξεπροβάλλουν δειλά σαν σκιές

Κάτι σκουριασμένοι σταυροφόροι.

Είναι βρώμικοι και δακρυσμένοι

Όμως περιμένουν -

Με το χέρι μου τους κάνω

         Νεύμα

Να βγουν.

Τρέχουν σαν μικρά ευτυχισμένα παιδιά

Πάνω στο μώλο.


Τι γλυκό καθίκι γίνεσαι όταν προσπαθείς,

Θυμάμαι να λες

Γελώντας.

7 σχόλια:

  1. Ξέρω ότι μία τέτοια υπέροχη δημιουργία δεν πρέπει να την "τεμαχίζεις", αλλά για μένα η δύναμη που πηγάζει από το παρακάτω απλά με κάνει να αναριγώ:
    Το χέρι σου στα μαλλιά μου
    Άφηνε ζωή ηλεκτροφόρα και σπασμούς.
    Ζωή!

    Δεν υπάρχουν λέξεις που να μπορούν να "χορέψουν" για να περιγράψουν τον ρυθμό της ποίησης σου Ηλία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. κάθε που σε διαβάζω, πυρπολείται το είναι μου φίλε μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. α ρε δεσύλλα είσαι ένας ιδεαλιστής μπάσταρδος που ονειροπολεί. μπορεί να είσαι κι ο τελευταίος τέτοιος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Στήριγμα μεγάλο δάσκαλε και φίλε Nimerti τα λόγια σου...
    Ανώνυμε, υπάρχουν κι άλλοι ιδεαλιστές μπάσταρδοι ή σκέτο μπάσταρδοι.
    Sins Veil ευχαριστώ για το σχόλιό σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. έχω κάμει κι εγώ νεύμα σε σκουριασμένους σταυροφόρους
    μα δεν έτρεξαν ανάθεμα τους.
    Μπράβο φίλε μου εξαιρετικό !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ευχαριστώ Τάκη για τα λόγια σου , Lady εν μέρει συμφωνώ μαζί σου αλλά ας μην είμαστε τόσο σκληροί με τους όποιους ''σταυροφόρους'' ταλαιπωρούσαν τις ψυχές μας στο παρελθόν αλλά και τώρα . Δεν μπορείς ποτέ να είσαι σκληρός και απόλυτος σε αυτό που κάποτε πίστεψες (μεταφορικά πάντα για τους σταυροφόρους μας )...
    Τις καλημέρες μου και χρόνια πολλά στην Ποίηση μέσα μας :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Eντυπωσιακή Lady όπως πάντα , δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με αυτά που είπες...! Καλημέρα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή